تحقیق پدیده یتیم اینترنتی در حجم 15 صفحه و در قالب word و قابل ویرایش و دارای منابع پایانی و با قسمتی از متن زیر:
مقدمه:
استفاده بیرویه و افسارگسیخته از رسانه ها و شبکه های مجازی و اعتیاد به اینترنت به بزرگترین معضل اجتماعی عصر حاضر تبدیل شده است که پیامدها و آسیب های اجتماعی فراوانی را در پی دارد و قربانیان بسیاری میگیرد.
يكي از اين معضلات شيوع پديده «یتیم اينترنتي» است كه شامل كودكانی ميشود كه والدينشان به حدي در باتلاق عميق فضاي مجازي غرق شده اند كه فرصت برقراري جزئيترين تعامل با كودكان خود را ندارند و اين كودكان به شدت احساس تنهايي و طرد شدن دارند به نحوي كه احساس مي كنند والدين خود را از دست داده اند و به نحوي يتیم شده اند.
قبلا وقتی از اصطلاح یتیم استفاده میشد ناخودآگاه کودکانی سیاه بخت، فقیر و بیچاره در اذهان تداعی میشد که از شانس بدشان مادر یا پدر خود را از دست داده بودند و شدیداً از کمبود عاطفه، رنج میبردند و فردی درجه دوم از بستگان (عمو، عمه، دایی و…) حضانت تربیت و پرورش کودک را بر عهده میگرفتند. این کودکان در اغلب مواقع به دلیل الگوهای فرهنگی و اجتماعی بکر، یکدست، یکپارچه و همگن در جامعه و از طرف دیگر حساسیت و احساس مسئولیت فرد مراقبت کننده، به ندرت دچار خلاءهای روانی، عاطفی، اجتماعی و فرهنگی میشدند و تقریبا مثل بقیه کودکان همسن و سال خود مراحل رشد روانی، جسمانی و اجتماعی را طی میکردند.
اما امروزه دیگر وقتی اصطلاح یتیم بکار برده میشود، گاهی اوقات متفاوت از آن چیزی است که قبلا استفاده میشد. همانطور که در دنیای معاصر، بسیاری از اصطلاحات و مفاهیم، معانی دیگری یافته اند، واژه یتیم هم از این گردباد تغییرات بدقواره، شکل و شمایل دیگری به خود گرفته است.
یتیم اینترنتی برای کودکانی استفاده میشود که در دنیای مدرن امروزی، با وجود حضور والدین و تمام امکانات رفاهی و آسایش روز افزون و با وجود شبکه ارتباطی گسترده و در دسترس، اما به شدت احساس تنهایی و طردشدگی میکنند.
آری، امروزه در بسیاری از خانواده ها با کودکانی برخورد میکنیم که یتیم اینترنتی به حساب می آیند و با وجود والدینی تحصیلکرده، باکلاستر از اروپاییها!، اوپن مایند! و آپدیتِ آندرویدی! اما به شدت احساس تنهایی، خلاء عاطفی و انزوا میکنند و یتیم اینترنتی به حساب می آیند. این کودکان با وجود اینکه شبحِ جسمِ مسکوتِ کلیکگر پدران و مادران خود را در محیط خانه احساس میکنند، اما ابراز میدارند که در ۲۴ ساعت گذشته یکبار هم شاهد تعامل خود با والدین یا پدر و مادرش با هم نبوده اند. این کودکان اظهار میکنند که در اغلب اوقات که از مدرسه برمیگردند و سلام میکنند حتی مادرشان که روی مبلها لم داده جواب سلام وی را با سر میدهد و حتی به او نیم‌نگاهی هم نمیکند. مادرشان در حالی که با تلفن خانه با دوستش صحبت میکند با موبایلش هم چت میکند. این کودکان در ادامه می‌گویند حتی زمانی که مادرمان، ما را در انجام مشقها کمک میکند با یکدست ما را راهنمایی میکند و با دست دیگر چت میکند.
