تحقیق حاضر با عنوان بررسی رابطهی تعارض والدین و فرزندان و خودپندارهی تحصیلی دانش‌آموزان با رضایت از زندگی آن‌ها از سری تحقیق های رشته روانشناسی میباشد. این تحقیق با گرایش مشاوره مدرسه در 95 صفحه با فرمت Word (قابل ویرایش) در مقطع کارشناسی ارشد نگارش شده است و همچنین این تحقیق آماده چاپ و پرینت جهت استفاده دانشجویان می باشد.
قسمتهایی کوتاه از متن:
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطهی تعارض والد- فرزند و خودپندارهی تحصیلی دانش آموزان با رضایت از زندگی آن‌ها بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه‌ی پژوهش کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه‌ی دوره‌ی اول (راهنمایی) شهرستان نمین بودند که از میان آن‌ها 293 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، مقیاس رضایت از زندگی (SWLS)، پرسشنامه خودپندارهی مربوط به مدرسه یی یسن چن و پرسشنامه تعارض با والدین (CP) اشتراوس بود. برای تحلیل یافته‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودپندارهی تحصیلی با رضایت از زندگی دانش‌آموزان رابطهی مثبت، و بین تعارض مادر و فرزند، با رضایت از زندگی دانش‌آموزان رابطه منفی وجود دارد. همچنین بین مؤلفه‌ی پرخاشگری کلامی و فیزیکی مادر و فرزند و نیز راهبرد‌های استدلال فرزند با رضایت از زندگی رابطه وجود دارد اما بین راهبرد‌های استدلال مادر با رضایت از زندگی دانش‌آموزان رابطه وجود ندارد. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیر خودپنداره تحصیلی و مؤلفه‌ی پرخاشگری کلامی مادران قادر به پیش بینی متغیر رضایت از زندگی دانش آموزان خواهند بود و سایر متغیرهای پیش بین قادر به پیش بینی متغیر رضایت از زندگی نخواهند بود. بر‍اساس این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که: تلاش برای شکل‌گیری خودپندارهی تحصیلی مثبت و کاهش میزان تعارض والد – فرزند در بین نوجوانان، نقش مهمی در ارتقاء رضایت از زندگی آنان خواهد داشت.
مقدمه
روانشناسی در آغاز، بیشتر بر هیجان‌های منفی تمرکز داشت؛ اما در قرن 21 متوجه این شد که انسان بایستی انرژی عقلانی خود را صرف جنبه‌های مثبت تجربه‌اش کند (سلیگمن و سیکزنت میهالی ، 2000). در دهه‌های اخیر، برخی از صاحب‌نظران توجه خود را به نشانگرهای مثبت بهزیستی معطوف ساخته‌اند و تلاش می‌کنند تا بحث‌های همگانی و سیاست گذاری‌ها را به سمتی که موجب اعتلای سطح سلامت شود، هدایت کنند (آنتارامین، هوبنر و والیوس ، 2008). سازه‌ی بهزیستی یکی از سازه‌های مطرح‌شده در حوزه‌ی روانشناسی مثبت است که به لحاظ رابطه با دیگر سازه‌ها و همچنین به لحاظ نقشی که در تبیین بسیاری از پیامدهای رفتاری – هیجانی دارد از اهمیت زیادی برخوردار است (حجازی، صادقی و شیرزادی‌فرد، 1392).
در همین راستا، رضایت از زندگی به عنوان جنبه‌ی مهمی از بهزیستی موردتوجه قرارگرفته است. رضایت از زندگی عبارت است از: ادراک یا احساس کلی مثبت هر فرد، در مورد کیفیت زندگی‌اش (کرسینی ، 2002)؛ که به نتایج حاصل از مقایسه‌ی اهداف دست‌یافته، با اهداف آرمانی اشاره دارد و شامل تمام گستره و ابعاد زندگی است. در این تعریف، رضایت از زندگی به معنای رضایت از یک موقعیت خاص نیست بلکه به معنای رضایت از تمامی تجارب زندگی است. درواقع، به یک بهزیستی در تمام جوانب زندگی (اجتماعی، اخلاقی و...) اشاره دارد (آرسلان، هموتا و آسلو ، 2010).
رضایت از زندگی در کل، بازتاب توازن میان آرزوهای شخص و وضعیت فعلی اوست. به بیان دیگر هرچه شکاف میان سطح آرزوهای فرد و وضعیت عینی وی بیشتر گردد، رضایت او کاهش می‌یابد. همچنین عوامل مختلفی از قبیل ثروت، مسکن، امنیت، دوستان، امید، سخت‌گیری، باورهای مذهبی، روابط و مدیریت خانواده، پیشرفت و موفقیت، روابط اجتماعی و تحصیل خودباوری و عزت نفس، به طور کلی سلامت افراد، بر میزان رضایت آن‌ها از زندگی تأثیر می‌گذارد (شانگاکوان، یو و لی ، 2012؛ به نقل از شهبازی، 1393). مطالعه‌ی ابوالقاسمی (1390) نشان داد رضایت از زندگی یکی از عواملی است که تحت تأثیر موفقیت و شکست تحصیلی دانش آموز قرار می‌گیرد. همچنین مطالعه‌ی اسکات، شانن و کارولین (2004) نشان داد دانش آموزانی که رضایت بالایی از زندگی دارند تکالیف درسی خود را بهتر انجام می‌دهند و نیز در انجام دادن تکالیف، بیشتر به توانایی‌های شخصی خود می‌اندیشند تا به شانس و عوامل بیرونی (میکائیلی، گنجی و طالبی جویباری، 1391).
رضایت از زندگی دارای ابعاد گسترده‌ای است که علاوه بر خود فرد، اجزایی نظیر خانواده را نیز در برمی‌گیرد (داینر، سو، لوکاس و اسمیت ، 1999). حمایتی که فرد از خانواده دریافت می‌کند، پیش بینی کننده‌ی معناداری برای رضایت از زندگی اوست (لیزا و شین ، 2006). پژوهش‌ها نیز نشان می‌دهد که بین برخی از ویژگی‌های خانواده (مثل رابطهی مثبت والد – فرزند)، با رضایت از زندگی، رابطه وجود دارد (استورکسن، رویزم، موم و تامز ، 2005؛ سالدو و هوبنر ، 2006؛ سالدو و هوبنر،2004). نوجوانان دارای رضایت پایین از زندگی، عدم توافق والدین، تنیدگی‌های مرتبط به خانواده و تعارض با والدین را بیشتر تجربه می‌کنند (سالدو و هوبنر، 2006). تعارض با والدین نشانه‌ی وجود خلأ بین فرزندان و والدین آن‌هاست. در این وضعیت ناهمگون والدین، نوجوانان را ناسازگار می‌دانند و نوجوانان هم رفتار والدین خود را قبول ندارند (احمدی ،2002؛ به نقل از برجعلی، 1392). تحقیقات بسیاری رابطه تعارض با والدین، با عملکرد رفتاری و روان‌شناختی نوجوانان را موردبررسی قرار داده‌اند؛ که نشان‌دهنده وجود ارتباط دوسویه میان تعارضات والد – نوجوان و رفتارهای مشکل‌دار نوجوان است (برانجی، وان دورم، والک و میوس ، 2009).
همچنین کیفیت رابطهی والد – فرزند، الگوی ارتباطی خانواده و رفتار والدین می‌تواند در چگونگی احساس فرد از خود و توانایی‌هایش مؤثر باشد. یکی از متغیرهایی که از تعاملات در خانواده اثر می‌پذیرد، خودپنداره است(جوکلاوا و اولریکایوا ، 2011). خود پنداره به معنای نگرش، ادراک و برداشتی است که شخص از خود دارد (بیابانگرد، 1390) و خودپندارهی تحصیلی فرایند شکل گیری ارزشیابی از خودپندارهی متأثر از تجارب آموزشی دانش آموزان و تفسیر محیط آموزشی میباشد (جی و دیگران ، 2010؛ به نقل از غفاری و ارفع بلوچی، 1390). خودپندارهی تحصیلی دانش آموز درباره داشتن یا نداشتن توانایی برای اعمال کنترل بر یادگیری و فعالیت‌های پیشرفت خود، نقش زیادی دارد. در حقیقت اگر فرد خودپندارهی نسبتاً ثابت و روشن هم به صورت کلی و هم در بعد خودپنداره تحصیلی داشته باشد و به درک درستی از خود برسد، در نهایت منجر به عملکرد تحصیلی بهتری خواهدشد (نیکدل، کدیور، فرزاد، عربزاده و کاووسیان، 1391).
هر چند مطالعه‌ای در خصوص رابطهی رضایت از زندگی و خودپندارهی تحصیلی یافت نشد؛ اما نتایج پژوهش استوبر و استوبر (2009) نشان داد که رضایت از زندگی با قلمروهای مختلف تحصیلی، شغلی و... رابطه معنادار دارد. مطالعه لونگ و زانگ (2000) نشان داد ادراک ذهنی نوجوانان از رضایت از زندگی، با ابعاد مختلف خودپنداره، رابطه مثبت دارد. مارکوویتز (2001) دریافت که خودپنداره و رضایت از زندگی، رابطه متقابلی با یکدیگر دارند. همین‌طور چانگ، برید چانگ، استوارد و او (2003) به این نتیجه رسیدند که خودپنداره اجتماعی پیش بینی کننده‌ی قوی رضایت از زندگی در میان نوجوانان است.
با توجه به مباحث نظری و نتایج پژوهش‌های مطرح‌شده، بررسی رابطهی تعارض والد – فرزند و خودپندارهی تحصیلی با رضایت از زندگی دانش‌آموزان، نتایج مفید و مؤثری در جنبه‌ی کاربردی و نظری در‌بر‌خواهد داشت.
فهرست مطالب بررسی رابطهی تعارض والدین و فرزندان و خودپندارهی تحصیلی دانش‌آموزان با رضایت از زندگی آن‌ها به شرح زیر می باشد:
چکیده
فصل اول: کلیات پژوهش
مقدمه
بیان مسئله
اهمیت و ضرورت پژوهش
هدف‌های پژوهش
فرضیه‌های پژوهش
تعریف‌های نظری و عملیاتی واژه ها و اصطلاحات
تعریف‌های نظری
تعریف‌های عملیاتی
فصل دوم: ادبیات تحقیق
بخش اول: رضایت از زندگی
آغاز توجه به بهزیستی
تعریف بهزیستی
ابعاد مختلف بهزیستی از نظر ریف
تعریف رضایت از زندگی
عوامل مرتبط با رضایت از زندگی
رضایت از زندگی و نوجوانی
رویکردهای نظری رضایت از زندگی
پیشینه پژوهشی درباره رضایت از زندگی
بخش دوم: تعارض والد - فرزند
نوجوانی
اهمیت رابطهی والد و نوجوان
تعریف تعارض
حوزه‌ها و مسائل مورد تعارض
اشکال تعارض
رویکردهای نظری به رابطه و تعارض والد – فرزند
پیشینه پژوهشی درباره تعارض والد – فرزند
بخش سوم خودپندارهی تحصیلی
خود، خودپنداره، خود آرمانی
اهمیت مفهوم خود و خودپنداره
جوانب مختلف خود پنداره
خودپندارهی تحصیلی
عوامل مؤثر بر خودپندارهی تحصیلی
دیدگاه‌های نظری در مورد خودپنداره
پیشینه پژوهشی درباره خود پنداره تحصیلی
فصل سوم:روش‌شناسی تحقیق
روش تحقیق
جامعه آماری
گروه نمونه و روش نمونه‌گیری
روش اجرای تحقیق
روش تجزیه‌وتحلیل نتایج
ابزار تحقیق
مقیاس رضایت از زندگی (SWLS)
پرسشنامه تعارض با والدین: (CP)
پرسشنامه خود پنداره‌ی مربوط به مدرسه
فصل چهارم: تجزیه و تحلیل داده ها
آمار توصیفی
آمار استنباطی
فصل پنجم: بحث و نتیجه‌گیری
بحث و نتیجه‌گیری
محدودیت‌هاوپیشنهاد‌ها
محدودیت‌ها
پیشنهادهای کاربردی
پیشنهادهای پژوهشی
فهرست منابع
منابع فارسی
منابع انگلیسی
پیوست‌ها
پرسشنامه‌ی رضایت از زندگی
پرسشنامه‌ی خودپندارهی مربوط به مدرسه
پرسشنامه‌ی تعارض والد – فرزند
چکیده انگلیسی
