توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
بخشی از متن:
سازگاری اجتماعی
از نظر روانشناسی، سازگاری به معنای ایجاد همامنگی و تعادل بین نیازهای شخصی و الزامات محیطی است. به عبارتی زمانی که فرد تلاش می کند از طریق تغییر خود، محیط یا دیگران به نوعی هارمونی در زندگی خود دست یابد در تلاش برای رسیدن به سازگاری می باشد(رابین و بابی ، 2009). در تعریفی دیگر چنین بیان شده است که منظور از سازگاری، رفتارها، واکنش های عاطفی و شناخت هایی است که مطلوب، انطباقی، مؤثر و یا سالم تلقی می شوند. اما ناسازگاری (یا آسیب روانی) به آن دسته از اعمال، عواطف و افکاری اشاره دارد که نامطلوب، غیرانطباقی، نامؤثر و یا ناسالم به شمار می آیند (ساپینگتون ، 1382)، به نظر ریمون بودون برای این که سازگاری اجتماعی فرد عملی باشد، لازم است.
الف) افکار و برخورد فرد در تضاد با افکار و برخوردهای گروهی که به آن تعلق دارد نباشد.
ب) افکار و برخورد های گروه در تضاد با افکار و برخورد های عمقی فرد نباشد، به طوری که سیستم ارزشی مرتبط با شخصیت او را دچار مشکل نکند (یمینی دوزی، 1380). روانشناسان نیز در مورد قدرت سازگاری به تعدادی عوامل شخصی موجود در افراد اشاره می کنند که مهمترین آنها عبارتند از:
- تسلط داشتن بر زندگی
- داشتن خانواده، اقوام و دوستانی که از سوی آنها حمایت شوند.
- انعطاف پذیری
- امیدواری
- داشتن هدف (شاملو، 1387).
یکی از ملاک های سازگاری این است، که وقتی سازگاری پایین می آید عملکرد فرد به دنبال آن نسبت به قبل پایین می آید (اخوان تفتی و ولی زاده، 1385). جکسون، تود، ویز، لیندپیست، جس، هاپر و دنیز (2003) در تحقیق خود نشان دادند که سازگاری با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر مراکز پیش دانشگاهی اهواز، رابطه مثبت دارد، سازگاری را می توان به انواع مختلفی تقسیم نمود. یکی از مهم ترین انواع آن سازگاری اجتماعی است. تعاریف مختلفی از این مفهوم به عمل آمده است که در ادامه چند مورد از آن ها مورد بررسی قرار می گیرند: سازگاری اجتماعی به معنای تعامل و داد و ستد مستمر بین فرد و محیط و عملکرد موفقیت آمیز فرد در اجرای نقش های اجتماعی است، مفهوم سازگاری اجتماعی از مفاهیم بنبیادی مربوط به سلامت یا بهداشت روانی نیز محسوب می شود. جامعه شناسان و متخصصان سلامت روانی معتقدند یکی از مؤلفه های اصلی بهزیستی روانشناختی و سلامت روانی، عملکرد بسنده فرد در جامعه و به عبارت جامع تر سازگاری اجتماعی است. بر این اساس بعد اجتماعی در این بعد از ابعاد سلامت به بررسی رفتار انسان در رابطه با اجتماع می پردازد. به این معنی که او چگونه با سایر افراد جامعه ارتباط برقرار می کند و با آنها کنار می آید، دیگران چگونه با او برخورد می کنند یا واکنش نشان می دهند، تعامل او با نهاد های اجتماعی، فرهنگ و اخلاق جمعی چگونه است. این بعد از سلامت را می توان با توجه به میزان تطابق و هماهنگی فرد با جامعه و بر حسب حمایت اجتماعی و نحوه ی ایفای نقش های معمول فرد در جامعه تعریف کرد (هامپل و پترمن ، 2006).
همچنین سازگاری اجتماعی را می توان به عنوان هماهنگ شدن نیازها و اهداف شخصی با اهداف و خواست های اجتماع تلقی کرد. زمانی که فرد بتواند در محیط اجتماعی به گونه ای عمل کند که هم اهداف شخصی وی تأمین شده و هم به الزامات و هنجارهای اجتماعی به شکل مناسبی پاسخ دهد، از نظر اجتماعی سازگار می باشد، می توان سازگاری اجتماعی را به معنای موفقیت فرد در سازگار شدن با مردم به شکل عام و اعضای گروه و کلیت گروهی نیز دانست که فرد در آن عضویت دارد،ویا سازگاری اجتماعی را عملکرد موفقیت آمیز فرد در قالب نقش هایی درنظر گرفت که در زندگی و اجتماع به او محول می شود(رابین وبابی ، 2009).
در تعریفی یکسان سازگاری اجتماعی معمولا در اصطلاحات نقش های اجتماعی، عملکرد نقش، درگیر شدن با دیگران و رضایت با نقش های متعدد مفهوم سازی شده است (بیدرمن ، فاراون ، بارز و چن ، 2013). گاه واژه های اجتماعی شدن، جامعه پذیری و رفتار جامعه پسند را مترادف با سازگاری اجتماعی می دانند (مک کوبی و مارتین ، 1983). اجتماعی شدن فرایندی است که فرد از طریق آن قالب ها، ارزش ها و رفتارهای موردنظر فرهنگ و جامعه خود را می آموزد؛ از آن جایی که سازگاری اجتماعی مفهوم عام وگسترده ای می باشد، تعاریف متعددی از آن بیان شده است اما از عمده ترین تعاریف سازگاری اجتماعی می توان به تعاریف زیر اشاره کرد:
شافروشوین (1972) معتقدند که سازگاری تمایل ارگانیزم برای تغییر فعالیت خود در راستای انطباق با محیط است که در واقع پاسخ به تغییرات محیط پیرامون می باشد. این ویژگی تعامل و سازگاری فرد با دیگر افراد و ساختارهای ارزشی در واقع مهارت اجتماعی است که تعامل پیوندها و مناسبات او را با دیگران و جنبه های ارزشی جامعه ای که در آن زندگی می کند را تأمین می کند(نقل از خدایاری فرد و همکاران، 1381).
کومبز و اسلابی(1997) سازگاری اجتماعی را مترادف با مهارت اجتماعی می دانند، از نظر آنها مهارت های اجتماعی عبارت است از توانایی ایجاد ارتباط متقابل با دیگران در زمینه ی اجتماعی خاص، به طریق خاص که در عرف جامعه قابل قبول و ارزشمند باشد. این مهارت ها باید دارای بهره ای دو جانبه باشند. به عبارتی دیگر در عین حال که برای شخص مفید است برای دیگران نیز سودمند باشد(تیلور، اتیا و شلی ،1991؛ ص.16). به نظر سالیوان (1975) در جریان سازگاری اجتماعی موضوع ارتباط فرد با افراد دیگر مطرح می شود. در این جریان برخورد انگیزه ها و خواسته-های فرد با ضروریات سازندگی گروهی نمایان می شود (نقل از خدایاری فرد و همکاران، 1381).
براون (1965) نیز سازگاری اجتماعی را جریانی می داند که توسط آن روابط میان افراد، گروه ها و عناصر فرهنگی در وضع رضایت بخشی برقرار باشد. به عبارت دیگر روابط میان افراد و گروه ها طوری برقرار شده باشد که رضایت متقابل آن ها را فراهم سازد(دبوراه، ترنرو رومانو ، 1993). همچنین در تحقیقی دیگر، ارتباط متغیرهای سازگاری و مهارت های اجتماعی به عنوان متغیرهای پیش بین عملکرد تحصیلی دربین دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که از میان متغیرهای مذکور، سازگاری بیشترین همبستگی را با عملکرد تحصیلی دارد (نقل از جکسون و همکاران، 2014).
2-6-1- ابعاد سازگاری اجتماعی
برخی از روانشناسان سازگاری اجتماعی را عموما یک متغیر یا سازه یکپارچه نمی دانند بلکه آن را متشکل از چند مؤلفه به شمار می آورند که روی هم آن را شکل می دهند. در این راست دیوا (به نقل از دیلون ، 1992) سازگاری اجتماعی را در بر گیرنده دو بعد سازگاری هیجانی و بلوغ اجتماعی می داند. سازگاری هیجانی عبارت است از حفظ تعادل و یکپارچگی هیجانی در مواجه با محرک های تنش زای درونی و بیرونی. مراد از بلوغ اجتماعی میزان پذیرفتگی ر فتارهای اجتماعی در یک موقعیت معین است که با سن فرد متناسب باشد. علاوه بر این توانایی فرد برای پذیرش مسئولیت های اجتماعی در خانه، مدرسه و جامعه که با سن فرد هماهنگی داشته باشد بلوغ اجتماعی می نامند، گروهی دیگر از روانشناسان سازگاری اجتماعی را مؤلفه ی یکپارچه می دانند که خود زیر مجموعه سازه گسترده تری به نام سازگاری است. در این راستا، محققانی مانند بل معتقدند برقراری تعادل بین خواست های خود و جامعه اساس سازگاری اجتماعی است که برای سازگار شدن در تمام ابعاد زندگی مانند سازگاری زناشویی یا سازگاری شغلی ضروری است (بهاسکارا ، 2004).
قسمتی از پیشینه تحقیق:
اوموتند، پیلومنا و اولیا (2015)، در پژوهش خود که با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های حل مساله بر مهارت های اجتماعی بر میزان سازگاری اجتماعی نوجوانان دارای اختلال رفتار انجام دادند به این نتیجه رسیدند که آموزش مهارت های حل مساله بر کاهش رفتارهای مرتبط با عدم مقبولیت اجتماعی همچون خشونت، قلدری، خلافکاری، وندالیسم و بد خلقی منجر شده و در نهایت موجب افزایش سازگاری اجتماعی می شود.
مطالعه مرکز تحقیقات آموزشی زندان های اروپا (2008)، که بر روی زندانیان اروپا با هدف بررسی روش های آموزشی تصمیم گیری موثر بر روی زندانیان صورت گرفت، نشان داد که عدم سازگاری اجتماعی یکی از علل بروز پرخاشگری و تکرار جرم می باشد، و برنامه های آموزشی مهارت های زندگی، اصلاحی، تحصلیی و حل مساله می توانند با افزایش میزان سازگاری اجتماعی زمینه های بروز جرم را کاهش دهند.
