ادبیات نظری تحقیق بیع و مبیع، ثمن، عین کلی فی الذمه

مبحث اول : مبیع با توجه به تعریفی که از بیع در قانون مدنی آمده است اوصافی مانند تملیکی بودن ، معاوضی بودن و عین بودن مبیع ، بدست می آید . معوض بودن نشان می دهد که بیع دارای دو موضوع می باشد : 1 - مبیع یا مثمن 2 - ثمن در نظام های گوناگون حقوقی در اینکه مبیع باید عین باشد اتفاق نظر دارند . و اگر در عقدی مالی انتقال پیدا کند که از انواع عین نباشد ، جزء عقد بیع محسوب نمی شود . مانند تملیک منفعت که از عقود اجاره است نه بیع . در حالی که ثمن می تواند هر مالی باشد . در این مبحث به مبیع و ویژگی های آن می پردازیم . گفتار اول : مفهوم مبیع مبیع را می توان اینگونه تعریف کرد : « عین مال موجود در خارج و یا عین کلی در ذمه که معوض در عقد بیع است و در برابر عوض ، به طرف تملیک می شود و آن را مثمن هم گفته اند . »  قانون مدنی به پیروی از فقه ، عقد بیع را در صورتی صحیح می داند که مبیع آن « عین » باشد . عین در لغت عبارت است از :« ذات هر چیز ، نفس شی و آنچه در خارج تحقق دارد »  عین مالی است که وجود خارجی داشته و وجودش وابسته به مال دیگری نیست . و دارای ابعاد سه گانه ( طول و عرض و عمق ) است . پس مبیع حتماً باید از اعیان باشد پس هیچ یک از حق و منفعت و انتفاع ، مبیع واقع نمی شود . در حالی که ثمن می تواند هر مالی باشد . بنابراین نه تنها این قید سبب خارج شدن تملیک منفعت از تعریف بیع می شود ، نقل و انتقال « حقوق » مانند حق خیار ، حق تحجیر و نیز امتیازات را هم از تعریف خارج می کند . در این صورت می توان گفت هر مالی که مبیع باشد می تواند به عنوان ثمن قرار بگیرد . در حالی که بعضی از اموال می توانند به عنوان ثمن باشند در حالی که نمی توانند مبیع قرار بگیرند . گفتار دوم : اقسام مبیع با توجه به قانون مدنی  فروش اموال به چند قسم صورت می گیرد . بند اول : عین معین و یا در حکم آن الف ) عین معین مالی است که وجود مشخص و متمایز خارجی و قابل اشاره دارد و در حین عقد در عالم خارج موجود است و همان مورد معامله جزئی را گویند که عین شخصی و خارجی هم نامیده می شود . مانند آن درخت ، این خانه . در حقوق کامن لا  به آن « Identified goods » یا « Personal chattels » گفته شده است و به کالایی گفته می شود که اختصاصاً برای ایفای تعهد در عقد بیع تعیین گردیده و در زمان انعقاد عقد موجود است . در حقوق انگلیس علاوه