ادبیات نظری تحقیق سرمایه اجتماعی، مدل های اندازه گیری سرمایه اجتماعی
سرمایه اجتماعی
مقدمه
سرماية اجتماعي اگرچه مفهومي نوين و نوپا در عرصة مطالعات اجتماعي است ، اما اين مفهوم ريشه در روابط اجتماعي نوع بشر دارد . امروزه اين امر مسلم است كه رسيدن به توسعه ، جامعة مدني ، معيارهاي جهان شمول و بستر مناسب براي زيست اجتماعي با وجود سرماية اجتماعي شكل مي گيرد . كشورهاي جهان سوم ، جامعه هايي در حال گذار ، با چالش هايي جديد هستند كه اين چالش ها تغييرات و دگرگوني هايي را در جامعه ايجاد مي كنند و تأثيرات مستقيمي بر سرماية اجتماعي دارند ( امینی و همکاران ، 1389 : 204 ).
سرمایه اجتماعی ، بخشی از محیط اجتماعی است که ترکیبی از عناصر مختلف مانند شبکه های اجتماعی ، هنجارها و ارزشهای اجتماعی ، اعتماد و منابع مشترک می باشد . می توان گفت سرمایه اجتماعی یک ویژگی متراکمی است که می تواند به توصیف صفات سیستم اجتماعی کمک کند ( میگنون و همکاران ، 2011 : 2 ).
بوردیو ( 1985 ) سرمایه اجتماعی را به عنوان تجمعی از منابع بالقوه و بالفعل تعریف می کند که مربوط به شبکه بادوامی از روابط کم و بیش نهادی شده ای از آشنایی و شناخت متقابل می باشد . این شبکه ها محصول راهبردهای سرمایه گذاری فردی و جمعی ، آگاهانه یا ناآگاهانه به قصد بازتولید روابط اجتماعی است . کلمن ( 1998 ) معتقد است که سرمایه اجتماعی بخشی از ساختار اجتماعی است که به کنشگر اجازه می دهد تا با استفاده از آن به منافع خود دست یابد ( معمارزاده و همکاران ، 1388 : 10 ).
- مفهوم سرمایه اجتماعی
سرمایه اجتماعی عبارت است از مجموعه ای از دارایی ها یا منابع که در روابط بین افراد ، جوامع ، شبکه ها ، یا انجمن ها وجود دارد ( جدی ، 2014 : 538 ).
سرمایه اجتماعی اشاره دارد به مجموعه ای از منابع بالقوه و واقعی که در شبکه ای از روابط موجود بین افراد یا واحد اجتماعی موجود است . محققان اینگونه استدلال کرده اند که سرمایه اجتماعی به جذب و تخصیص افراد کمک کرده و منابع را جهت توسعه شایستگی افراد بکار می گیرد ( گیو و همکاران ، 2014 : 15 ).
سرمایه اجتماعی واژه ای است که برای ویژگیهای خاص روابط اجتماعی در یک گروه یا جامعه بکار گرفته می شود و شامل میزان اعتماد بین افراد ، داشتن درک مشترک از اینکه آنها چگونه باید با یکدیگر رفتار کرده و به هم توجه کنند ، میزان مشارکت آنها در انجمن های مدنی مثل باشگاهها و انجمن مدرسه و ... می باشد . سرمایه اجتماعی به تنهایی برای نشان دادن مشکلاتی که بسیاری از جوامع با آن روبرو هستند کافی نمی باشد ، با این وجود منبع مهمی برای حمایت از جوامعی می باشد که با مباحث نگران کننده روبرو هستند . از طرفی می تواند در رشد اقتصادی و اجتماعی نیز سهیم باشد ( ویک هلث ، 2005 : 1 ).
بانک جهانی در سال 1998 سرمایه اجتماعی را اینگونه