پیشینه و مبانی نظری سبک های فرزند پروری

سبک های فرزند پروری روانشناسان همواره علاقه مند بوده اند که چگونگی تأثیر روش های تربیتی والدین را بر رشد قابلیت های اجتماعی کودکان مطالعه و بررسی نمایند . یکی از مهمترین مباحثی که در این حوزه مطرح است ، فرزند پروری نامیده می شود . فرزند پروری فعالیت پیچیده ای شامل روش ها و رفتارهای ویژه ای است که مجزا یا در تعامل با یکدیگر بر رشد کودک تأثیر می گذارند . در واقع پایه و اساس شیوه فرزند پروری مبین تلاش های والدین برای کنترل و اجتماعی کردن کودکانشان است ( بامریند ، 1991 ). همه والدین از این که کودکانشان چگونه باید باشند یا چه آگاهی داشته باشند ، کدام ارزش های اخلاقی و معیارهای رفتاری را باید در فرایند رشد بیاموزند ، آشکارا یا تلویحاً تصوری آرمانی دارند . والدین برای سوق دادن فرزندان خود به سوی این اهداف ، راهبردهای بسیاری را می آزمایند ، فرزندان را تنبیه یا تقویت می کنند ، خودشان را سرمشق قرار می دهند .، اعتقادات و انتظارات خود را توضیح می دهند و یا سعی می کنند همسالان و دوستانی برای فرزند خود برگزینند که با این ارزش ها و اهداف همبستگی داشته باشد ( ماسن و همکاران ؛ ترجمه یاسایی ، 1382 ). بنابراین هر خانواده شیوه خاصی در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش به کار می گیرد . این شیوه ها که شیوه های فرزندپروری نامیده می شود متأثر از عوامل مختلف فرهنگی ، اجتماعی ، سیاسی ، اقتصادی و . . . است . شیوه های فرزندپروری به عنوان مجموعه یا منظومه ای از رفتارها که تعاملات والد - کودک را در طول دامنه ی گسترده ای از موقعیت ها توصیف می کند ، تعریف شده است که این شیوه ها یک جو تعاملی تأثیرگذار را به وجود می آورد ( دارلینگ و استنبرگ ، 1993 ). سبک های تربیتی متفاوت ، پیامدهای مختلفی برای فرزندان دارد . روانشناسان اجتماعی و جامعه شناسان ، متوجه شدند که شیوه های فرزند پروری ، بر ساختارهای رشد ذهنی و عقلی کودک ، پیشرفت تحصیلی و بسیاری از جنبه های روانشناختی از جمله : سازگاری اجتماعی ، مشکلات رفتاری نوجوانی مانند پرخاشگری ، روی آوردن به مواد مخدر و الکل ، خود ارزشی مثبت و احساس خود اعتمادی و احساس موفقیت در کارها ، تأثیر فراوانی دارند ( بلانتین ، 2001 ). بامریند روش های فرزند پروری را بر اساس تفاوت های آن در کنترل فرزندان متمایز کرده است . تحقیقات معاصر در شیوه های فرزند پروری ، از مطالعات بامریند روی کودکان و خانواده های آنان نشأت گرفته است . استنباط بامریند از شیوه های فرزند پروری بر روی یک رویکرد شیب شناسی بنا شده است . که بر روی ترکیب فرزند پروری متفاوت ، متمرکز است . تفاوت در ترکیب عناصر فرزند پروری ( مانند گرم بودن ، درگیر بودن ، درخواست های بالغانه ، نظارت و سرپرستی ) تغییراتی در چگونگی پاسخ های کودک به تأثیر والدین ایجاد می کند ( دارلینگ و استنبرگ ، 1993 ). اگرچه