پیشینه و مبانی نظری عوامل تأثیر گذار بر بقای شرکت ها

عوامل تأثیر گذار بر بقای شرکت ها ویژگی های خاص شرکت اندازه شرکت مفهوم اندازه ی شرکت : اندازه ی شرکت در مطالعات متعدد نمایانگر جنبه های مختلفی از شرکت است . اندازه ی شرکت می تواند نمایانگر اهرم شرکت باشد . اندازه ی شرکت می تواند نمایانگر برتری رقابتی نیز باشد . از آنجایی که سهم بیشتر بازار ، نیاز به تولید و فروش بیشتر دارد لذا داشتن منابع مالی کافی و اندازه ی بزرگتر می تواند شرکت را در تولید بیشتر یاری کند تا بتواند مزیت های رقابتی ایجاد نماید . اندازه ی شرکت می تواند توانایی مدیریت و کیفیت طرح های حسابداری باشد و توسعه ی اندازه ی شرکت نشانگر مدیریت قوی است . اندازه ی شرکت می تواند نمایانگر کارایی اطلاعاتی باشد . و در نهایت اندازه شرکت می تواند نمایانگر میزان ریسک کلی شرکت باشد ( شورورزی و پهلوان ، 1389 ). اگر چه شروع فعالیت هر شرکت جدید ، موجبات اشتغال تعدادی از نیروی انسانی را در پی دارد اما تنها ایجاد بنگاه ، بیانگر اشتغال زایی و الزاماً گامی در راستای حل معضل بیکاری نیست . بلکه دوره ی حیات قابل قبول بنگاه ها عامل اساسی در ایجاد اشتغال اثرگذار توسط آن ها محسوب می شود . در میان مجموعه عواملی که دوره ی حیات یک بنگاه اقتصادی را تحت تأثیر قرار می دهد ، اندازه ی آن به عنوان یکی از ویژگی های مختص شرکت و مهم ترین عامل تأثیرگذار تلقی می شود . شاید کمتر مطالعه ای را بتوان در این حوزه مشاهده کرد که بررسی تأثیر اندازه بر دوره ی حیات را نادیده انگاشته و آن را به عنوان مهم ترین عامل معرفی نکرده باشد ( فیض پور و همکاران ، 1390 ). در بعضی از مطالعات نقش اساسی در بقا یا شکست یک بنگاه را اندازه شرکت دانسته اند و نشان می دهند که بین اندازه و رشد و یا شکست رابطه وجود دارد ( دان و همکاران ، 2005 ). ورود بنگاه های جدیدالورود به فعالیت های اقتصادی همواره با عنوان معیاری اصلی برای سنجش عملکرد بخش یا منطقه محسوب می شود ، اما همواره این سؤال که اندازه مطلوب برای یک بنگاه اقتصادی در زمان ورود چه اندازه ای است ؟ سوالی است که از دیرباز مورد ارزیابی اقتصاددانان قرار گرفته و برای آن پاسخ های متعددی ارائه گردیده است . درحالی که برخی ، اندازه های کوچک را برای بنگاه های اقتصادی در زمان ورود پیشنهاد می کنند ، گروه دیگر بر این باورند که بنگاه های بزرگ به دلیل توانایی استفاده از صرفه های ناشی از مقیاس بر بنگاه های کوچک ارجحیت دارند ( فیض پور و رادمنش ، 1391 ). به عنوان مثال دان و همکاران ( 2005 ) بیان کردند بنگاه هایی که از نظر اندازه شرکت و سهم در بازار بزرگ هستند دارای بقای بیشتری هستند . اندازه در زمان ورود الزاماً به معنی اندازه ی بهینه نبوده و این خود می تواند زمینه ی خروج بنگاه های کوچک و متوسط را بیش از سایر