پیشینه و مبانی نظری یادگیری خودتنظیمی

یادگیری خودتنظیمی خودتنظیمی در یادگیری از مقوله هایی است که به نقش فرد در فرایند یادگیری توجه دارد . این سازه ابتدا در سال 1967 توسط بندورا مطرح شد ( کدیور ، 1380 ) و اصطلاح یادگیری خودتنظیمی از 1980 رایج شد . این اصطلاح بر خودمختاری و مسئولیت پذیری دانشجويان برای پیشبرد یادگیری خودشان تأکید می کند ( پاریس ، 2003 ) ( به نقل از نیکدل ، 1385 ). خود تنظیمی فرایندی است که در آن دانــــش آموز هدف هایی را برای یادگیری خود بر می گزیند ، سپس می کوشد تا شناخت ، انگیزش و رفتار خود را کنترل و تنظیم نمایدو بر آن نظارت کند . خودتنظیمی شامل یک رهبری شناختی است که مستلزم عواملی است از قبیل : انطباق ها و تصمیم گیری های مداوم ، آگاهی برای کسب برداشتی معتبر و هوشمند از موقعیت و آمادگی برای بازتاب آنچه در فعالیتهای تحصیـــــلی و به طــور کلی در زندگی ، باید انجــــام شود ، آنچه انجام می شود ، و آنچه انجام شده است . اکتساب این مهارت لزوماً با رشد طبیعی مرتبط نیست و همانند دیگر تواناییها یا ظرفیتها ، باید بطور آشکار آموخته شود ( زیمرمن و شانک  1994 به نقل از لیزراگا ، 2003 )( نیکدل ، 1385 ) به باور زیمرمن ( 1999 ) یادگیرندگان مستقـــل نیاز به توجه کمتـری از طرف معلمـــان دارند . آنها می دانند چگونه راهبردهای یادگیری را به کار گیرند ، آنها از توانایی هایشان در حیطه های خاص ، ادراکاتی دارند و خود را متعهد و ملتزم به رسیدن به اهداف تحصیلی شان می دانند . این دانشجويان اراده دارند و به همین دلیل می توان آنها را یادگیرندگان خود تنظیم نامید ( کارشکی ومحسنی ، 1391 ). خودتنظیمی فرآیند ارزشمندی است زیرا بر این که چگونه « خود » عامل ایجاد اهداف یادگیری و نیز انتخاب راهبردها می شود و نیز این که چگونه برداشت هر فرد از خود وتکلیف بر کیفیت یادگیری متعاقب آن تاثیر می گذارد ، تاکید می کند ( پاریس ، 2003 ) خودتنظیمی سه ویژگی اساسی دارد : 1 - آگاهی از تفکر 2 - کاربرد راهبردها 3 - انگیزش مداوم . آگاهی از تفکر سنجش از خودتنظیمی است که شامل اندیشیدن و تحلیل موثر یک فرد از عادتهای تفکر خود است . کاربرد راهبردها شامل خزانه رو به رشد راهبردهای فرد برای یادگیری ، مطالعه ، کنترل هیجانات ، پیگیری اهداف و کاربرد این راهبردها است . انگیزش مداوم سومین ويژگي یادگیری خود تنظيمي است زیرا یادگیری نیازمند انتخاب و تلاش مداوم است . ( پاریس ، 2003 ) یادگیرنده های خودتنظیم راهکارهای شناختی مناسب را به کار می گیرند و از نظر تحصیلی انگیزه لازم را دارند . دانشجويانی که در یادگیری خود تنظیمی فعالند از راهکارهای شناختی یادگیری از قبیل تکرار منظم ، بسط و سازماندهی یادگیری ، مدیریت بر زمان و برنامه ریزی زمانی ، هدف گذاری کنترل خود و خود ارزیابی نسبت به دیگران برتری دارند . ( اشنایدر و دیگران ، 1989 ، به نقل از غلامی