مبانی نظری اختلال بيش فعالي – نقص توجه ADHD (فصل دوم پایان نامه)

کودکان ADHD ( اختلال بیش فعالی و کمبود توجه ) نام استاد : تحقيق درس کودکان استثنایی گردآورنده : دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج زمستان 1395 مقدمه اختلال بیش فعالی / کاستی توجه  یک اختلال رشدی است که با بیش فعالی ، تکانشگری  و اختلال توجه  شناخته می‌شود . این اختلال در افراد بالای 18 سال به عنوان اختلال بیش فعالی و کاستی توجه در بزرگسالان معرفی می‌شود ( وندر ، 1995 ، ترجمه‌ی صرامی فروشانی ، 1387 ). مؤسسه‌ی عالی بین‌المللی بالینی و سلامتی  در سال 2009 بیان کرد که ADHD بزرگسالان یک اختلال بالینی معتبر است و خدمات بهداشت روانی باید کلنیک‌هایی را برای این افراد قرار دهند ( نوری ، تاتینی و هلی ، 2010 ). مدت‌ها تصور می‌شد که که کودکان مبتلا به ADHD هنگام رسیدن به سن نوجوانی یا اوایل بزرگسالی مشکلات خود را پشت سر می‌گذارند . متأسفانه این فرض توسط بررسی‌های طولی این اختلال تأیید نشده است . هنگامی که کودکان مبتلا به ADHD به سن نوجوانی و بزرگسالی می‌رسند از تعداد و شدت نشانه‌ها ممکن است کاسته شود ، اما آنها هنوز با همسالان خود تفاوت‌های عمده‌ای دارند ( دوپال و استونر ، 2002 ، ترجمه‌ی محمدخانی و اسمائی مجد ، 1388 ). در حقیقت یک سوم کودکان مبتلا به ADHD ، نشانه‌های کامل اختلال را تا دوران بزرگسالی با خود دارند و دوسوم باقی مانده نیز برخی از نشانه‌های درمان نشده را در ایام بزرگسالی حفظ می‌کنند ( یونگ و برامهام ، 2007 ). حدود 3 تا 9 درصد از کودکان در سنین مدرسه و 4 تا 5 درصد بزرگسالان به ADHD مبتلا هستند ( اسپنسر  و همکاران ، 2010 ). کسلر  و همکاران ( 2006 ، به نقل از اسپنسر و همکاران ، 2010 ) شیوع ADHD را در جمعیت بزرگسال آمریکا حدود 4 / 4 درصد تخمین زده‌اند . با این حال اطلاعات بسیار کمی درباره‌ی شیوع ADHD در بین دانشجویان در دست است . برخی از مطالعات شیوع ADHD را در بین جمعیت دانشجویان حدود 3 / 10 درصد تخمین زده‌اند ( گارنیردیکستریا ، پینچوسکی ، کالدریا ، وینسنت و آریا ، 2010 ). عربگل ، حیاتی و حدید ( 1383 ) در مطالعه‌ای بر روی 409 نفر از دانشجویان دختر خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، شیوع ADHD را 7 / 3 درصد تخمین زده‌اند . در پژوهش دیگری که در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد ، 11 / 7 درصد دانشجویان دارای علائم کاستی توجه ، 12 درصد دارای علائم بیش فعالی و 13 / 2 درصد دارای علائم تکانشگری بودند ( لشکری‌پور ، عربگل و بخشانی‌نور ، 1388 ). مدارک موجود نشان می‌دهند که شیوع ADHD در کودکان به جنس نیز وابسته است . محققان برآورد می‌کنند که پسران 3 تا 10 برابر بیشتر از دختران تحت تأثیر این اختلال قرار می‌گیرند ( کانرز و جت ، 1989 ، ترجمه‌ی علیزاده ، همتی علمدارلو و رضایی