مبانی نظری و پیشینه تحقیق پرخاشگري

پرخاشگري رفتارهاي ضد اجتماعي و پرخاشگري در زمره شايع ترين علل ارجاع کودکان و نوجوانان به کلينيکهاي بهداشت رواني هستند . آنچه باعث توجه محققان به رفتارهاي پرخاشگرانه شده ، اثر نامطلوب آن بر رفتارهاي بين فردي و همچنين اثر ناخوشايند آن بر حالات دروني و رواني افراد است . عدم مهار رفتارهاي پرخاشگرانه از يک سو مي تواند باعث ايجاد مشکلات بين فردي و جرائم مختلف شده و از سوي ديگر درونريزي را نيز به همراه دارد و باعث انواع مشکلات جسمي و رواني ميشود ( اليس ، 1999 ). پرخاشگري رفتار منحصر به فردي نيست . در اصل اين کلمه به رفتارهايي اشاره دارد که افراد انجام داده و باعث آسيب هاي عاطفي ، روانشناختي و جسماني به ديگران مي شوند . ضربه زدن ، لگد زدن يا مشت زدن يک کودک به کودکان ديگر تصور قالبي اکثر افراد از پرخاشگري دوران کودکي است ، اما انواع ديگر رفتارها را نيز مي توان به عنوان رفتار پرخاشگرانه طبقه بندي کرد . رفتارهايي نظير پخش شايعات زشت در مورد ديگري ، طرد عمدي يک فرد از گروه ، اسم گذاري و مسخره کردن ديگران نيز در زمره رفتارهاي پرخاشگرانه قلمداد مي شوند . اکثر کودکان در چند مرحله از دوران تحصيلي خود با رفتارهاي پرخاشگرانه مواجه مي شوند ( نواکو ، وهمتاب ، 1998 ؛ به نقل از ابوالمعالي و همکاران ، 1388 ). پرخاشگري از مسائل مبتلا به دوران نوجواني است . همه روزه در مدارس و خيابانها نوجواناني مشاهده مي شوند که به زد و خورد ، دعوا و رفتارهاي پرخاشگرانه مي پردازند و به همين علت مورد تنبيه انضباطي چه در مدارس و چه در خانه قرار مي گيرند . نوجوانان پرخاشگر معمولا قدرت مهار رفتار خود را ندارند و رسوم و اخلاق جامعه اي که در آن زندگي مي کنند را زير پا مي گذارند ، در اغلب موارد والدين و اولياي مدارس با آنها درگيري پيدا مي کنند و حرکات آنها گاهي به حدي باعث آزار و اذيت اطرافيان مي شود که به اخراج آنها از مدرسه مي انجامد . آنچه که باعث توجه محققان به رفتار پرخاشگرانه شده است اثرات نامطلوب آن بر رفتار بين فردي و همچنين اثر ناخوشايند آن بر حالات دروني و رواني افراد است . عدم مهار رفتار پرخاشگرانه علاوه بر اينکه مي تواند باعث ايجاد مشکلات بين فردي و جرم ، بزه و تجاوز به حقوق ديگران شود ، مي تواند درونريزي شده و باعث انواع مشکلات جسماني و رواني مانند زخم معده ، سردردهاي ميگرني و افسردگي گردد ( اليس ، 1999 ). برخي از مشکلات جدي اجتماعي مانند کودک / همسرآزاري و اشکال مختلف کشمکش بين گروهي به روشني ريشه در خشم و ناتواني مهار برانگيختگي خشم دارد ( نواکو ، وهمتاب ، 1998 ؛ به نقل از ابوالمعالي و همکاران ، 1388 ). پرخاشگري مربوط به يک سن و دوره خاصي نيست و همانطور که در تحقيقات متعدد مشخص شده است ، پرخاشگري و خشونت از سنين خردسالي وجود داشته و در طول زمان تداوم يافته و در نوجواني و بزرگسالي