مبانی نظری و پیشینه تحقیق خشونت خانگی علیه زنان

فهرست مطالب : مقدمه خشونت خانگی علیه زنان دیدگاه های نظری خشونت نظریه پذیرش فرهنگی نظریه اسناد ( برای فرد پرخاشگر ) سبک اسناد کنترل فرض های اساسی نظریه اسناد نظریه اسناد به عنوان یک رویکرد شناختی در زنان کلیشه های جنسیتی و شیوه های اسناد دهی در خشونت خانگی نظریه طرحواره های جنسیتی بم در رابطه با خشونت قالب های فکری جنسیتی نظریه های و دیدگاه های مختلف در رابطه با جنسیت . سبک های ابراز هیجان کلیشه های جنسیتی در ابراز هیجان رابطه سبک ابراز هیجان و سبک اسناد کنترل در خشونت خانگی علیه زنان منابع مقدمه خشونت عبارت است از هرگونه فعل یا ترک فعلی که باعث آسیب جسمی ، جنسی و یا روانی شود ( کار ، 1381 ). خشونت را می توان عملی آسیب رسان دانست که فرد برای پیشبرد مقاصد خویش انجام میدهد و صرفا جنبه فیزیکی ( بدنی ) ندارد بلکه ممکن است ابعاد روانی ( فحاشی ، تحقیر ، منزوی کردن فرد ، داد و فریاد )، جنسی و اقتصادی هم به خود بگیرد ( درویش پور1387 ، به نقل از محمدی ، میرزایی ، 1391 ؛ کار1379 ) . خشونت علیه زنان پدیده ای چند بعدی است که خشونت خانگی یکی از تظاهرات آن به شمار می رود . خشونت در هر جامعه شکل هایی به خود می گیرد که با ساختار قانونی ، سنتی و دینی و سیاسی همان جامعه متناسب است . بنابراین اثار خشونت علیه زنان در ایران را باید در مجموعه ای به هم تنیده از انواع خشونت های خانگی ، اجتماعی ، سیاسی و تفاسیر خاصی از دین جستجو کرد . تاکید بر ارزش هایی مانند جداسازی افراد دو جنس در مراکز دانشگاهی ، منع حضور زنان از تماشای مسابقات ورزشی مردان ، جلوگیری از فعالیت زنان هنرمند در جایگاه خواننده و مانند اینها ، شکل هایی از خشونت است که بر زنان ایران تحمیل شده است ( کار ، 1381 ). به هر نوع عمل و یا احتمال رفتاری که به آسیب جسمی ، جنسی ، روانی یا محرومیت و عذاب منجر شود خشونت علیه زنان گفته می شود این تعریف ، تهدید به چنین اعمال و رفتاری ، محرومیت از آزادی به اجبار یا به اختیار ، اعم از اینکه در زندگی شخصی ( خصوصی ) یا جمعی رخ دهد را نیز در بر می گیرد ( نهاوندی1386 به نقل از وردی نیا ، ریاحی ، اسفندیاری ). همانگونه که گفته شد چنانچه رفتار خشونت آمیز علیه زنان در چارچوب خانواده و میان زن و شوهر روی دهد از آن به خشونت خانگی تعبیر می شود ( پور رضا و موسوی ، 1382 ؛ سازمان جهانی بهداشت ، 1380 ). پسران این رفتار رسانه ها را به مثابه الگوی رفتاری یاد می گیرند و در مقابل دختران می آموزند که رفتار خشونت آمیز برای زنان امری غیر مرسوم است ( اعزازی ، 1380 ). در ایران