معماری بومی مازندران و گیلان
معماری بومی مازندران و گیلان
مقدمه
معماری بومی مازندران
گیلان و عجایب معماری اش
ویژگیهای معماری در حال فراموشی گیلان
تمرکز برای دفاع دسته جمعی
مصالح بومی
ایوان
تلار ، نمادی از برونگرایی
مشخصه های مهم معماری گیلان
معماری سنتی گیلان درحال فراموشی
سخن آخر
فهرست
مقدمه همان گونه که می دانیم اندیشمندان سرزمین ایران را به 4 اقلیم متفاوت از نظر آب و هوا تقسیم بندبی نموده اند که شامل : اقلیم گرم و خشک فلات مرکزی – اقلیم گرم و مرطوب حاشیه خلیج فارس- اقلیم سرد و کوهستانی و بالاخره اقلیم معتدل و مرطوب حاشیه دریای مازندران می باشد.
استان های گیلان ، مازندران و گلستان امروزی که زیر مجمو عه های مورد آخر تقسیم بندی فوق می باشند دارای ویژگی های مشترکی هستند که بسته به مو قعیت جغرافیایی خود اندکی با هم اختلاف دارند.به عنوان مثال برون گرایی مسئله ای است که در تمامی مناطق حاشیه مازندران دیده می شود .
قرارگیری خانه در وسط حیاط به لحاظ کمک به تنفس بیشتر بنا از چهار طرف است .
مسئله دیگر انجام فعالیت های روزمره زندگی در فضاهایی بالاتر از سطح زمین است که این مورد نیز در تمامی مناطق دیده شده و با افزایش میزان رطوبت در غرب این ناحیه ارتفاع فضاهای مسکونی از سطح زمین بیشتر می گردد .
شیب سقف خانه ها نکته مشترک دیگری است که این مورد نیز رابطه مستقیم با رطوبت و میزان بارندگی داشته و هرچه به سمت گیلان ( غرب ناحیه ) نزدیک شویم به شیب بام ها اضافه می شود.
چیزی که در نهایت به آن می رسیم وجود اعتدالی مابین حداکثرها و حداقل ها در مازندران است .رطوبت حدواسط میزان آن در استان های مجاور یعنی استان گلستان و گیلان بوده و تنوع میزان بارندگی در منطقه دشت و ارتفاعات زمینه را برای مشاهده انواع متفاوتی از فضاهای معماری مهیا می سازد.
به طور کلی می توان معماری بومی مازندران را به صورت زیر دسته بندی نمود :
