پروپوزال بررسی رابطه بین درون گرایی و برون گرایی با خطر پذیری و تاب آوری در دانشجویان
دارای 22 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.
عنوان پروپوزال:بررسی رابطه بین درون گرایی و برون گرایی با خطر پذیری و تاب آوری در دانشجویان
تعداد صفحه: 22 صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزیه و تحلیل داده ها و...
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین درون گرایی و برون گرایی با خطر پذیری و تاب آوری در دانشجویان دانشگاه تهران اجرا شد. پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه تهران در سال تحصیلی 94-93 بودند که به طریق روش نمونه گیری تصادفی 200 دانشجوی دختر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس شخصیت آیسنک (EPI)، پرسشنامه خطر پذیری نوجوانان ایرانی (IARS) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) بود. داده های از طریق ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون تک متغیره و t مستقل تحلیل شدند. یافته ها نشان داد درون گرایی و برون گرایی با خطر پذیری رابطه مثبت معنادار دارد(01/0p< ). درون گرایی و برون گرایی با تاب آوری رابطه مثبت معناداردارد(01/0p< ). و خطرپذیری و تاب آوری رابطه مثبت معنادار دارد(01/0p< ). و از نظر تاب آوری بین دانشجویان درون گرا و برون گرا تفاوت معنادار وجود دارد(01/0p< ).
کلید واژه: دورن گرایی، برون گرایی، گرایش به خطر، تاب آوری، دانشجویان دانشگاه تهران.
مقدمه
خیلی از ادراک های هشیار و واکنش های ما به محیط، توسط نگرش های ذهنی متضاد برون گرایی و درون گرایی تعیین می شوند. یونگ معتقد بود که انرژی روانی می تواند به بیرون، به سمت دنیای خارج، یا به درون، به سمت خود هدایت شود (شولتز و شولتز، 2005؛ ترجمه سید محمدی، 1386). به نظر آیسنک، معمولا فرد برون گرا فردی است اجتماعی، علاقه مند به مهمانی، دارای دوستان فراوان و طالب هیجان، که بدون تفکر و اندیشه و به صورت تکانشی عمل می کند(پروین و جان، 2001؛ ترجمه جوادی و کدیور، 1386)؛ و خطرپذیری بالایی دارند، بذله گو و حاضرجواب هستند. تغییر در هر زمینه ای را دوست دارند، بی پروا، آسان گیر، خنده رو و خوش بین هستند و در عین حال پرخاشگرند و زود از کوره در می روند، کنترل های درونی ضعیفی دارند و همیشه افراد قابل اعتمادی نیستند، آن ها حراف و سرزنده هستند و قدرت رهبری خوبی نیز دارند(خوشابی، 1388).
