دانلود مقاله فروغی بسطامی
فرمت فایل: word
قابل ویرایش می باشد
تعداد صفحه:3
چکیده
میرزا عباس، فرزند آقاموسی بسطامی در سال 1213 هجری قمری در عتبات به دنیا آمد و شانزده سال بیش نداشت که پدرش درگذشت و پسر تهدیست و بی‌سرپرست ماند و با مادرش به ایران آمد و نزد عموی خود دوستعلی‌خان به مازندران رفت و در ساری اقامت گزید.
میرزا عباس سواد نداشت، اما چندان رنج برد که نوشتن و خواندن آموخت و بیشتر اوقاتش را صرف مطالعه در دیوان غزلسرایان بزرگ مانند سعدی و حافظ کرد تا آنکه در نتیجة مطالعه و ممارست، خود نیز غزل‌هایی سرود و «مسکین » تخلص کرد. دوستعلی‌خان که خزانه‌دار شاه بود، هنگام مراجعت از مازندران برادرزاده‌اش را نیز با خود به تهران آورد و به خدمت فتحعلی‌شاه معرفی کرد. مسکین، غزلی را که در مدح شاه ساخته بود به عرض رسانید و پسند افتاد و به فرمان شاه برای خدمت نزد شجاع‌السلطنه والی خراسان عازم مشهد شد. شجاع‌السلطنه مقدم او را گرامی داشت و سمت منشیگری به او داد و پس از چندی، مسکین به نام امیرزاده فروغ‌الدوله، یکی از پسران شجاع‌السلطنه تخلص خود را به « فروغی» تبدیل کرد.
همین که قاآنی به خدمت شجاع‌السلطنه به خراسان درآمد، فروغی با او آشنا شد و پس از چند سال اقامت در مشهد هر دو به اتفاق شاهزاده به کرمان رفتند تا اینکه در سال 1249 که شجاع‌السلطنه به تهران آمد، فروغی هم با او وارد تهران شد.
فروغی تا آخر سلطنت فتحعلی‌شاه و بعد چندی در دورة محمدشاه در تهران زیست و چندبار به خدمت محمدشاه رسید و از او نوازش‌ها دید و پس از مدتی به عتبات رفت.
