دانلود پاورپوینت با موضوع بررسی ظرفیت خودپالایی رودخانه تلار در استان مازندران
در قالب ppt و در 1 اسلاید،قابل ویرایش، شامل:
بخشی از متن:
1- چکیده
خود پالایی به مجموعه فعل و انفعالات و فرآیندیی گفته می شود که به صورت طبیعی در یک منبع آبی اتفاق می افتد و در نتیجه آن میزان آلودگی وارد به آب تا حد تبدیل آب به کیفیت مطلوب و استاندارد کاهش پیدا می کند. در این تحقیق ظرفیت خودپالایی رودخانه تلار بدون ایجاد مشکلات زیست محیطی در بازه های مورد نظر، مورد بررسی قرار گرفته است. جهت انجام این تحقیق از ۴ نقطه انتخابی در طول مسیر رود خانه ، پارامترهای مورد نیاز در یک دوره 10ساله (86 – 76) از سازمان آب منطقه ای استان مازندران اخذ گردید. سپس فاصله ۴ نقطه به سه بازه تقسیم بندی و از پارامترهای اندازه گیری شده برای انجام محاسبات توان خود پالایی در هر بازه استفاده گردید . نتایج نشان داد، حداکثر توان خود پالایی بازه های مورد بحث مربوط به بازه سوم در حد فاصل شیرگاه - کیاکلا، در مهر ماه به میزان 202845 تن در روز می باشد و حداقل آن مربوط به بازه اول در حد فاصل پالند- دوآّب در مرداد ماه به میزان 55935 تن در روز می باشد. بررسی تغییرات خود پالایی سه بازه در ماههای محاسبه شده نشان داد که بازه اول کمترین میزان خودپالایی را در بین سه بازه دارد که مهمترین دلیل آن دبی کم این بازه نسبت به دو بازه دیگر است. بازه سوم در بیشتر ماه ها(مهر تا فروردین) و بازه دوم در دیگر ماه های سال (اردیبهشت تا شهریور) بیشترین ظرفیت خودپالایی را دارا هستند. بررسی ها نشان داد که در بازه سوم به دلیل دبی زیاد در ماه های مذکور ظرفیت خودپالایی بیشتر از دو بازه دیگر بود اما در دیگر ماه ها با کاهش سریع دبی به خاطر استفاده در اراضی کشاورزی در این بازه بیشترین ظرفیت خودپالایی به بازه دوم تعلق گرفت.
2- کلمات کلیدی
رودخانه تلار ، ظرفیت خود پالایی
3- مقدمه
آلودگی آب پدیده است که در آن کیفیت شیمیایی، فیزیکی و زیستی آبهای طبیعی بواسطه تخلیه ی مواد زائد مثل فاضلاب های بهداشتی، روان آب های شهری، پساب های صنعتی، کشاورزی و دامداری و دیگر مواد زائد فعالیت های صنعتی، شهری و کشاورزی تغییر می کند. تخلیه این آلاینده ها در محیط زیست آثار منفی زیادی دارد و احیای محیط زیست نیازمند صرف وقت، هزینه و تلاش زیادی خواهد بود. ورود آلاینده های تجزیه پذیر زیستی به رودخانه و کاربرد بی رویه سموم و دیگر مواد شیمیایی در کشاورزی باعث ایجاد اختلال در توازن اکسیزن محلول شده و ورود مواد مغزی از منابع مختلف (به ویزه فاضلاب های بهداشتی و پساب های کشاورزی و صنعتی)، موجب تغذیه گرایی رودخانه ها و دریاچه ها می شود. خود پالایی، توانایی یک توده آبی در زدودن آلاینده ها از خود است. به بیان دیگر، حذف یا کاهش مواد آلی، مواد مغزی گیاهان و سایر آلاینده ها از رودخانه ها به واسطه فعالیت جوامع زیستی ساکن در آن، خود پالایی تعریف می شود. طی این فرآیند مواد قابل تجزیه ای که وارد آب شده اند به تدریج توسط میکروارگانیسم ها مصرف شده و آلودگی آب کاهش می یابد. در صورتی که آلاینده های دیگری در مسیر پایین دست وارد نشود، آب خود پالایش خواهد کرد. این فرآیند بر ترکیبات آلی غیر قابل تجزیه یا فلزات، قابل اعمال نیست.. در اثر افزایش انواع آلودگی ها و استفاده از رودخانه ها به عنوان محل تخلیه آنها، در نظر نگرفتن اثرات زیست محیطی و عدم رعایت استاندارد های تخلیه ، توان خود پالایی رود خانه ها کاهش یافته و کیفیت آب آنها به شدت تحت تأثیر قرارگرفته است ، آذری و بافکار(1386). بنابراین باید ظرفیت پذیرش آلودگی رودخانه ها مشخص شود تا بیش از آن آلودگی به رودخانه وارد نشود و کیفیت آب برای بهرهبرداری بهینه در حد قابل قبولی قرار گیرد.
آذری و بافکار (1386)، در پهنه بندی رودخانه کرخه از نظر قدرت خودپالایی، نشان دادند که ظرفیت خود پالایی رودخانه در طول مسیر جریان آن، در تمام ماه های سال کاهش می یابد. آن ها علت این کاهش را، اضافه شدن کارخانجات تأسیسات شیمیایی، افزایش جمعیت و تخلیه فاضلاب های شهری و کاهش دبی رودخانه در طول مسیر (به علت برداشت آب و وجود سد در مسیر رودخانه) بیان کرده اند.
حسینی و همکاران (1386)، مشاهده کردند که قدرت خودپالایی رودخانه کارون، در طول سه بازه در نظر گرفته شده، در تمام فصول سال، از یک روند یکنواخت و تقریباً یکنواختی پیروی می کند. همچنین نشان دادند که از بالادست به سمت پایین دست رودخانه، توان خودپالایی رودخانه کمتر می شود.
هوشمند و همکاران (1387)، در تحقیق خود به این نتیجه رسیدند که، روند تغییرات توان خود پالایی رودخانه زهره در استان خوزستان، تقریباً یکنواخت می باشد همچنین در تمامی ماه ها، در بازه میانی به علت طول بیشتر و افزایش دبی (به علت اتصال رودخانه های دیگر به آن) از
