پیشینه و مبانی نظری حساسیت اضطرابی

پیشینه خارجی و داخلی دارد-قابل ویرایش فرمت ورد-20  صفحه

حساسیت اضطرابی

حساسیت اضطرابی یکی از صفت هایی است که با اختلال روان تنی رابطه دارد. این سازه اضطرابی توجه گسترده­ای را در پیشینه مطالعاتی اختلالات اضطرابی به خود اختصاص داده است. نظریه انتظار (ریس[1]، 1991) و نظریه­های آسیب شناسی معاصر در زمینه­ی اختلال­های اضطرابی مطرح کرده­اند که ترس از اضطراب (مانند حساسیت اضطرابی) در ایجاد و حفظ این اختلال­ها دارای نقش مهمی است (اسمیت[2]، کوهو[3]، میشل[4]، رینالدز[5]، مک فیرسون[6] و همکاران، 2010). به نظر می رسد حساسیت اضطرابی از جمله متغیرهای واسطه ای مهم بین استرس و بیماری باشد. فرض بر این است که حساسیت اضطرابی یک متغیر گرایشی باثبات است که نشان دهنده ی میل به تفسیر پیامدهای جسمانی، روان شناختی و اجتماعی تجارب اضطرابی به عنوان اموری آزارنده و خطرناک است (هال[7]، گلدستین[8]، آبرامویتز[9]، کالامر[10] و کوسن[11]، 2004؛ کومیا[12]، استوارت[13] و لوبا[14]، 2005). حساسیت اضطرابی به ترس از اضطراب و نشانه های مرتبط با اضطراب اشاره دارد و از این تصور ناشی می­شود که این نشانه­ها به پیامدهای بالقوه­ی آسیب زای بدنی، روان شناختی و اجتماعی منجر می­شوند. افراد دارای حساسیت اضطرابی بالا اغلب اوقات به نشانه های اضطرابی به طور منفی واکنش نشان می­دهند. این افراد نه تنها رویدادهای استرس زا، بلکه رویدادهای نسبتاً عادی را نیز فاجعه آمیز تلقی می­کنند (کشدان[15]، والنسکی[16] و مک لیش[17]، 2008). در مورد تعریف و نقش حساسیت اضطرابی نظریه­های متفاوتی مطرح شده است که در زیر به صورت اختصار به آن­ها اشاره می­شود.

[1] - Reiss

[2] - Schmidt

[3] - Keough

[4] - Mitchell

[5] - Reynolds

[6] - MacPherson

[7] - Hale

[8] - Goldstein

[9] - Abramovitze

[10] - Calamari

[11] - Kossen

[12] - Comeaua

[13] - Stewart

[14] - Loba

[15] - Kashdan

[16] - Zvolensky

[17] - McLeish