بررسی اثربخشی روش های برجسته سازی چهره بر تماس چشمی کودکان درخودمانده

قسمتهایی کوتاه از متن:

چکیده
به منظور بررسی اثربخشی روش های برجسته سازی چهره بر افزایش میزان تماس چشمی کودکان درخودمانده، چهار نفر از پسران درخودمانده دامنه سنی 8-4 ساله از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند   سپس برای توصیف گروه نمونه مقیاس های سنجش درخودماندگی کودکی (CARS) و مقیاس ارتباط اجتماعی اولیه (SCQ) بر روی کودکان اجرا شد  این کودکان پس از پنج جلسه ثبت داده های تماس چشمی در مرحله خط پایه ، با استفاده از روش های برجسته سازی چهره شامل آمورش اعضای چهره با تصاویر افرادآشنا همراه با شعر، ترسیم اعضای چهره همراه با شعر، رنگ آمیزی اعضای چهره روی کاغذ، رنگ آمیزی اعضای چهره کودک و پژوهشگر با رنگ انگشتی، ساختن چهره با خمیر، ماسک چهره، عینک های محقق ساخته و بازی با وسایل به مدت 25 جلسه  مورد مداخله و ارزیابی قرار گررفتند  جمع آوری داده ها و تجزیه تحلیل آنها با استفاده از روش نمایش نمودار نشان داد که روش های برجسته سازی چهره باعث افزایش میزان تماس چشمی در این کودکان می شود   بر اساس یافته های پژوهش پیشنهاد می شود که روش های برجسته سازی چهره به عنوان یک برنامه جامع آموزشی و توانبخشی برای درمان این کودکان به کار گرفته شود 

مقدمه
اختلال درخودماندگی (اتیسم ) یک اختلال رشدی- عصبی ویژه با هزینه های گزاف برای جامعه و همچنین بیماران و خانواده های آنهاست . اغلب این افراد آسیبهای مادام العمر در عملکرد اجتماعی و زبان دارند و فقط درصد اندکی از این افراد توانایی زندگی و کار به طور مستقل را دارند)وبستر ،پاتر ،2008).
تماس چشمی یک عامل اساسی برای ارتباط اجتماعی مناسب بین افراد است. ما از کودکی یاد گرفته ایم زمان محاوره و ارتباط با دیگران جهت نشان دادن مشارکت در گفتگو به چشمان فرد نگاه کنیم(بهار و همکاران ،2010به نقل از رامشینی،1390). بنابراین رفتار تماس چشمی می تواند یک مدل بسیار خوب برای بررسی مکانیزم های اصلی و رشد ارتباط و تعامل اجتماعی در کودکان عادی و درخودمانده باشد (سنجو ، 2009). بر اساس پژوهش های عصب شناختی الگوی غیر عادی تماس چشمی در افراد درخودمانده می تواند با مشکلاتشان در پردازش انواع دیگر اطلاعات اجتماعی همچون هویت و شخصیت ارتباط داشته باشد . برای نمونه چندین پژوهش گزارش دادند که فعالیت ضعیف شکنج مخروطی در طول پردازش چهره در افراد درخودمانده می تواند تا حدی به کاهش خودبخودی تمرکز چشم ها نسبت داده شود ( دالتن ، ناکویز ، الکساندر ، داویدسون ،2007) و عدم تمرکز صحیح چشم ها در افراد درخودمانده نتیجه سطح غیر عادی فعالیت شکنج مخروطی می باشد ( هادجی ، جوزف ، اسنایدر ، فلاسبرگ ،2007).  
پردازش تماس چشمی به طور بالقوه یک سیستم ایده آل برای مطالعه مبانی عصبی ، شناختی و رشدی ارتباط و تعامل اجتماعی نابهنجار در افراد در خودمانده می باشد ، به همین دلیل است که الگوی غیرعادی نگاه کردن متقابل و تماس چشمی در میان افراد با اختلال درخودماندگی به عنوان یک آسیب کیفی در تعامل اجتماعی محسوب می گردد( سنجو 2009).
در نتیجه تمرکزهای خودبخودی بر چشم ها در برقراری تماس چشمی حیاتی و مهم است و این اطلاعات به طور قوی ارتباط بین توانایی برقراری تماس چشمی و پردازش اطلاعات اجتماعی دیگر را مطرح کردند، بنابراین پردازش تماس چشمی غیرعادی ممکن است در رفتار پیگیری چشمی غیرعادی که به صورت رایج در افراد با درخودماندگی مشاهده می شود مؤثر  باشد(پترسون ، اسلاگتر ،2009).
با توجه به اینکه توانایی برقراری تماس چشمی و پردازش چهره برای رشد اجتماعی افراد و بخصوص افراد درخودمانده حیاتی و مهم است(گریس ، هالیت ، فارونی، بارون کوهن،بولتن ،جانسون ،2005) و کانال ارتباطی مهمی در زمینه تبادل هیجانها و دیگر حالتهای روانی انسان به شمار می رود بنابراین در این پژوهش برای اولین بار به بررسی تاثیر روش های برجسته سازی چهره  بر افزایش تماس چشمی کودکان درخودمانده می پردازیم .

فهرست مطالب بررسی اثربخشی روش های برجسته سازی چهره بر تماس چشمی کودکان درخودمانده به شرح زیر می باشد:
فصل اول:چهارچوب پژوهش   
مقدمه    1
بیان مسأله    2
ضرورت واهمیت پژوهش    5
هدف پژوهش    6
فرضیه پژوهش    6
تعریف نظری وعملیاتی مفاهیم اختصاصی پژوهش    6
فصل دوم:پیشینه ی پژوهش  
مقدمه    10
تماس چشمی وپردازش چهره    12
تماس چشمی و پردازش هیجانی    15
مبانی نظری وعصب شناختی درباره تماس چشمی    17
روشهای مداخله در تماس چشمی    18
فصل سوم: روش پژوهش   
روش پژوهش    21
جامعه آماری    21
نمونه و روش نمونه گیری    21
ابزار پژوهش    22
پرسشنامه ارتباط اجتماعی (SCQ)    22
مقیاس درجه بندی درخودماندگی کودکی(CARS):    23
روش گردآوری اطلاعات    24
روش تجزیه وتحلیل داده ها    25
فصل چهارم :یافته ها   
مقدمه                      27
آزمودنی اول            27
برنامه آموزشی          29
آزمودنی دوم            34
آزمودنی سوم           40
آزمودنی چهارم          46
آزمودنی پنجم          52
فصل پنجم:بحث و نتیجه گیری  
مقدمه    59
محدودیتها    61
پیشنهادها    62
منابع    63
پیوست    68