مبانی نظری و پیشینه پژوهش مفاهیم افشای اطلاعات حسابداری و ارزش اطلاعات حسابداری
2 - 1 - مقدمه
یکی از اهداف گزارشگری مالی ، تهیه و ارائه اطلاعات ، جهت فراهم کردن مبنایی برای تصمیم گیری منطقی سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان می باشد . در این راستا اطلاعات باید مفید و مربوط بوده و توان اثرگذاری بر تصمیم گیری اقتصادی افراد را داشته باشد و منجر به بهترین تصمیم گیری شود . از سوی دیگر برای مفید واقع شدن اطلاعات مالی در تصمیم گیری گروه های مزبور ، هدف های حسابداری و گزارشگری مالی ایجاب می کند که اطلاعات مربوط به گونه ای مناسب افشا و دسترسی به این اطلاعات برای همگان ممکن باشد .
افشای اطلاعات فرآیند تهیه اطلاعات از شرکت گزارشگر به بازارهای مالی است . شرکت هایی که به طور اختیاری اطلاعاتی را افشا می کنند که به وسیله مراجع قانون گذار اجباری برای ارائه آن ها وجود ندارد ، برای شکل دادن توقعات مشارکان بازار تلاش می کنند و از این رو به واسطه افشای اطلاعات اضافی از شرایط معامله با این اشخاص منفعت می برند ( مدهانی ، 2009 ).
افشا به مفهوم انتشار اطلاعات است ، اما عکس العمل حسابداران نسبت به اصل افشا چندان که باید ، جالب نیست . امروزه افشای اطلاعات تنها محدود به اطلاعات مالی در چارچوب گزارش های مالی نیست ، بلکه شرکت ها معمولاً دسته ای از اطلاعات غیر مالی را نیز با هدف اثرگذاری بر تصمیمات استفاده کنندگان بالفعل و بالقوه افشا می کنند . افشای اختیاری ، نبود تقارن اطلاعاتی میان سرمایه گذاران و مدیران شرکت ها و همچنین نبود تقارن اطلاعاتی میان گروه های مختلف سرمایه گذاری را از طریق ایجاد توازن میان میزان آگاهی ، کاهش می دهد . میزان افشای اختیاری که عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش می دهد ، وابسته به میزان مفید بودن این اطلاعات است که بر اساس چارچوب نظری گزارشگری مالی ، اطلاعاتی مفید هستند که مربوط ، اتکاپذیر ، مقایسه پذیر ، به موقع و فهمیدنی باشند . اطلاعاتی مربوط است که بر تصمیم های اقتصادی استفاده کنندگان در ارزیابی رویدادهای گذشته ، حال یا آینده یا تأیید یا تصحیح ارزیابی های گذشتة آن ها مؤثر واقع شود .
بنابراین كلية واقعيت هاي با اهميت واحد اقتصادي بايد به گونه اي مناسب و كامل افشا شوند ، تا امكان اتخاذ تصميم فراهم گردد و از سردگمي جلوگيري به عمل آورد .
2 - 2 - مبانی نظری تحقيق
2 - 2 - 1 - افشای اطلاعات
گروه های استفاده کننده از گزارشات مالی از افراد و اقشار مختلف اجتماع با اهداف و سطوح آگاهی متفاوت تشکیل شده است . به این ترتیب ، تنظیم گزارش های مالی به نحوی که بتواند اطلاعات مورد نیاز تمام استفاده کنندگان را فراهم سازد ، میسر نمی باشد . از طرفی اصل افشا ایجاب می کند که کلیة واقعیت های با اهمیت مربوط به رویدادها و فعالیت های مالی واحد تجاری به شکل کامل و مناسب گزارش شود ( اسمعیل زاده مقری و احمد شعربافی ، 1389 ).
گزارشگری و افشای اطلاعات مهم ترین ابزاری هستند که شرکت ها برای ارتباط با سهامداران بکار می برند . افشای اطلاعات همواره عاملی مناقشه برانگیز در جهت متقاعد ساختن سهامداران از تخصیص بهینه منابع و همچنین تقارن اطلاعاتی
