گزارش کاراموزي بررسي فن و هنر سفالگري شامل(45 صفحه)که کاملا قابل ويرايش مي باشد و همچنين به راحتي مي توان فونت آن را به مورد دلخواه تغيير داد و در تهيه آن کليه اصول نگارشي، املايي و چيدمان و جمله بندي رعايت گرديده است. اين گزارش کاراموزي براي دانشجويان رشته هاي مرتبط کاربرد دارد و اميدواريم کمکي براي تحقق به رسيدن اهداف شما کرده باشيم. در ادامه ابتدا بخشي از متن اين گزارش کاراموزي را براي شما آورده ايم ، سپس فهرست مطالب را براي شما قرار داده ايم تا بتوانيد جزئيات آن را مشاهده کنيد و در صورت تمايل آن را دانلود نماييد.
قسمتي از متن گزارش کاراموزي:
فهرست
فن و هنر سفالگري
سفال قرون 3 و 4 هجري
تاريخچه سفالگري
تاريخچه سفالگري در نيشابور
حفاري در كوره هاي سفالپزي اول و دوم
آثار مكشوفه از كوره هاي اول و دوم
حفاري كوره هاي سفالپزي سوم و چهارم
دسته بندي سفالهاي نيشابور
نقشهاي گياهي و ملهم از طبيعت :
نقش سطوح در آرايش ظرفها
خط ونوشته در ظروف
فرم دادن به گل سفالگري
پختن :
فن و هنر سفالگري،سفال قرون 3 و 4 هجري
قرن 3 هجري شروع و تلاشهاي فرهنگي و اقتصادي در حيات جامعه است پس از دو قرن ساده زيستي و حذف تجمل گرايي و همگاني شدن امكانات جامعه ،زمينه هاي رشد وتوسعه انديشه هاي انساني فراهم شده است به طوري كه شكوفايي اين فعاليت ها را در قرن 4 هجري مي توان ديد .
دانشمندان معلمان بويژه ايرانيان در اين قرن حاصل تفكرات فلسفي يونيان را در قالب تجربيات علمي و عملي در زمينه شناخت علوم و فنون به جهان عرضه كردند وبا ترجمه كتابهاي يوناني و سانسكريت و تدوين كتب عربي وفارسي زمينه پيشرفت و تسريع انديشه هاي آن دوره را به سوي شكوفايي فراهم نموده ، -0 آثار سفالي بيش از هر اثر باقيمانده اي منعكس كننده اين تحولات است زيرا سير تطور و تكامل انديشه ها از روي نوع تزئينات نوشته هاي كوفي روي سفالها و تجربيات انجام شده د رزمينه عقيه لعاب هاي مختلف و كشف لعابهاي جديد ورنگهاي مختلف مي توان ديد در پايان قرن 4 موفقيتهاي ارزنده اي در زمينه شناخت اكسيد فلزات و فرمول تركيبات آنها براي رنگ لعاب مورد نظر حاصل شده بود سفالگران باتكيه براين دانش و تجربه و ممارست در پخت سفال و كنترل حرارت و تغيير در شكل كوره ها توانستند تحولي عظيم و چشمگير در خلق ظروف سفالي با تزئينات بسيار چشم نواز وارزشمند به وجود آورند . 0-0 در طبقه بندي سفالهاي دروه اسلامي سفالي قرن 3و 4 را بنام سفالهاي ساماني شناسايي كرده وويژگيهاي فن و زيرين موسوم به لعاب گلي را به اين دوره نسبت داده اند . اين گروه ازسفالها بيشتر در شمال شرق ايران در مراكزي مانند نيشابور ، سمرقند و جرجان معمول بوده است فنون تزئين متداول در اين دوره چنين است .
الف – لعاب گلي :
در اين نوع تزئين ظروف ساخته شده از گل را كه معمولا داراي خمير نخودي يا قرمز بوده است پس از خشك شدن در دو غابي از گل نخود رنگ فرو مي بردند . طوري كه داخل و خارج آن بطور يكنواخت با اين دوغاب پوشانده مي شد و پس از خشك شدن ظروف را به نقوش مورد نظر مي آراستند اين نقوش معمولا ساده بود و شامل يك جمله يا كلمه كوفي مي‌شد كه در كف داخلي يا برحاشيه لبه داخلي ظروف نوشته مي شده سپس ظروف را با لعاب شيشه اي پوشاندند و به كوره مي بردند . معمولا براي ظروف ساده يك رنگ از تركيب لعاب گلي كه سيليس هم به آن اضافه مي‌شده استفاده مي كردند كه اين كار در يك مرحله انجام مي شده در نهايت ظروف به رنگ شيري براق در مي آمد . ظروف مزين به لعاب گلي معمولا درچهار گروه مطالعه مي شود .
سفالينه با لعاب گلي و نقوش رنگارنگ روي زمينه سفيد ؟
سفالهاي رنگارنگ ونقوش رنگي روي لعاب گلي بويژه قرن 4 هجري است كه متعلق به دوراني است كه كيمياگران وتهيه كنندگان لعاب با رنگهاي مختلف و اكسيدهاي متنوع آشنا شده اند و به تبع علاقه به ترسيم نقوش در انسان ،گلها ،گياهان و حيوانات از رنگهاي ارغواني تيره سياه ، قهوه اي ،زرد و افرايي بصورت پوشش نازك روي زمينه ها و پوشش گلي استفاده كرده اند (تصوير 9-9 و 10-9 ) از نقوش متداول اين دوره مي توان نقش اسب سوار به تقليد از ظروف فلزي ساساني با تلفيقي از نقوش پرندگان مثل مرغ شاخوار و پرنده مسبك ( نقطه نشان ) ونقش مايه هاي اسليمي و تكرار حروف خط كوفي نام برد كه در داخل كاسه ها ، بشقابها و پيمانه هاي كوچك آبخوري رسم شده است .
تاريخچه سفالگري در نيشابور
مجموعه سفالهاي نيشابور بسيار جالب است و نمونه هاي مختلفي از هنر سفالسازي ايران را در قرون سوم و چهارم وپس از آن شامل مي شود . قالبهائي كه ازاين كوره ها كشف گرديده ونشان مي دهد كه ظروف سفالين آن زمان را چگونه تزئين مي كرده اند . موضوع نقوش اين ظروف بسيار قابل توجه بوده واين مطلب را روشن مي نمايد كه اگر چه از بعضي جهات بسيار مختصر و كوزه گران نيشابور احتمالا از چيني ها اقتباسهائي كرده اند ولي بطور كلي هنر آنان دنباله هنر ساساني است .
در ميان ظروف شناخته شده از نيشابور ظرفي بي نظير بود كه در آرايش آن بازنمائي هاي پيكره اي داشت واز نظر سبك و رنگ بكار رفته در آن بسيار چشمگير بود رنگهائي چون سياه براي خطوط پيكره ها و سبز وزرد و خردلي روشن ، و انواع قهوه اي سير ، چهره ، پيكره ها اغلب شبيه پيكره هائي است كه روي سفالينه لعابي بين النهرين آمده است .
حفاري در كوره هاي سفالپزي اول و دوم
حفاري در شمال قريه خرمك انجام شد . دو كوره اول و دوم با شكل خمره مانند خود كه سقف مشبك يافته اند در عدد انواع كورههاي قديمي وابتدائي بشمار مي روند . ولي بايد دانست كه همين دو كوره آثار بسيار زيبائي را در دوران سلجوقي قرن 5 بوجود آورده اند .
معمولا سفالينه ها گاه دوبار حرارت ديده اند يكي به هنگام پخت سفال ساده وديگر با لعاب و تزئينات آن دريچه سوخت كوره ها با يكديگر فاصله كمي دارند و سفالگر قادر بوده است بين آنها قرار گرفته و به هر دو سوخت برساند . كاه را از دريچه كوره شماره يك بدرون ميرخته ودر مرحله ديگر به كوره شماره دو ميدميده است و به همين ترتيب در يكيسفال را بسادگي پخته و عمل آورده است و در ديگري عمل تزئين و نقاشي ولعاب را به انجام ميرسانده است .
فرم دادن به گل سفالگري
الف چرخ سفالگري
از هزاره چهارم وپنجم پيش ازميلاد كه در ايران چرخ سفالگري استفاده شد تحول مهمي درصنعت سفالسازي بوجود آمد كه با چرخهاي امروزي تفاوت زيادي نداشت و ساختمان ساده آن نيز از يك ميز و نيمكت بهم متصل شده تشكيل مي شد روي ميز صفحه مدوري قرار داشت كه اين صفحه چوبي يا فلزي بوسيله محوري عمودي به صفحه مدور ديگري در زير ميز متصل گرديده است اين صفحه ها هر دو افقي و موازي هم قرا ردارند عمل صفحه زيرين طوري است كه وقتي سفالگر پشت ميز مي نشيند پايش روي صفحه زيرين قرار گرفته و با حركت پا آن را به چرخش مجبور مي كند با اين چرخش از طريق محور عمودي صفحه روي ميز هم كه چانه را روي آن قرار مي دهند به چرخش در مي آيد .
ب – شكل دادن بوسيله قالب گچي
معمولا ظروفي راكه داراي برجستگيهاي تزئيني بامدلهاي مخصوص هستند وبا دست يا چرخ امكان شكل دادن آنها مشكل مي باشند از قالبهاي گچي براي ساخت آنها از قالبهاي گچي استفاده مي كنند امروزه قالبهاي گچي در صنعت مدرن كاربرد بسيار داشته وبا ارزش است در اين صورت مقداري گل مخلوط با لوئي را بوسيله وردنه مسطح كرده و آنرا داخل قالب گچي كه دربعضي مواقع از چندين قطعه ساخته شده است مي نمايند سپس گل را بوسيله ضربات دست در قالب نموده وبه جداره گچي آن فشار وارد مي نمايند تا تمام گل شكل قالب را به خود بگيرد پس ازگذشت مدت كوتاهي قالب گچي را باز كرده و ناهمواريهاي جسم شكل يافته را بوسيله ابر خيس صاف مي نمايند واضافات را توسط كارد ويا شئي مشابه آن جدا مي كنند . آنگاه فراورده آماده شده را در گوشه اي از كارگاه قرا رمي دهند تا خشك شود .
ج – فرم دادن توسط ريخته گري
اجسامي را كه داراي شكل پيچيده بوده ويا ميان تهي باشند بسادگي با اين روش دادن مي توان ساخت در اين حالت مجددا از قالب گچي استفاده مي شود با اين تفاوت كه خاك رس مورد نظر مقدار بيشتري آب بوده و بصورت دوغاب مي باشد و گاهي نيز موارد ديگري جهت افزايش خاصيت شناور بودن ذرات خاك رس در آب ، مانند سيليكات سديم ويا مواد مشابه آن به مقدار بسيار كم به دوغاب اضافه مي شود كه اين عمل نتيجتا مقدار كاربرد آب را تا اندازه اي كاهش مي دهد پس از آماده كردن دوغاب آن را در قالب گچي ريخته و پس از مدت كوتاهي كه بر اثر جذب آب توسط جداره گچي قالب قشر نسبتا سختري از خاك رس بوجود آمد .
