توليد خالص
تحقیق توليد خالص در حجم 39 صفحه و در قالب word و قابل ویرایش و با قسمتی از متن زیر:
عرضه و توليد خالص
يك مقوله ايي كه توليد خالص با آن درگير است عرضه و عرضه كنندگان است كه در مورد روابط كاري آنها بهتر است كه به كتاب توليد خالص چاپ پنجم در صفحه 94 مراجعه شود. ولي در زمينه هاي كيفيتي كار مواردي را آورده ام.
در توليد خالص مساله اصلي اينست كه چگونه مونتاژ كننده و عرضه كنده مي توانند برغم هر گونه رابطه رسمي و حقوقي با يكديگر همكاري كنند تا هم هزينه ها را كاهش دهند و هم كيفيت را بالا ببرند. در توليد انبوه ، چون شركت مونتاژگر ، اطلاعات كمي دربارة شيوه هاي توليد عرضه كننده دارد اعم از اينكه عرضه كننده در داخل شركت باشد و يا مستقل از آن ، تنها راهي كه براي اصلاح كيفيت مي شناسد اينست كه حد ماكزيمم قابل قبولي براي ميزان عيوب تعيين كند* و چون كيفيت محصول بيشتر شركتهاي عرضه كننده در يك سطح قرار دارد ، بالا بردن سطح كيفيت امر مشكلي است.
تويوتا براي حل اين مشكل طرح رده بندي عرضه كنندگان را به اجراء در آورد تا با رقابت با همديگر مشكل كيفيت حل شود . اوهنو بر اي آنكه جريان عرضه قطعه را بر اساس روز به روز ، هماهنگ كند ، سيستم نويني انديشيد كه در تويوتا به كان بان
(kan ban ) معروف شد . او براي رسيدن به اين هدف ، قاعده اي گذاشت از اين قرار كه در يك گام تنها قطعاتي بايد ساخته شوند كه در گام بعد فوراً عرضه مي شوند . پس اوهنو و تويودا تصميم گرفتند كه مهندسي محصول ، به ساني تفكيك ناپذير شامل مهندسي فرآيند و مهندسي صنايع باشد . بخالصراين ، گروههايي با رهبري قوي تشكيل دادند كه همة تخصصهاي مربوطه را در برداشت . خط سير شغلي چنان بود كه پاداشها به اعضاي گروه قوي داده مي شد و ديگر به اين صورت نبود كه پاداشها بدون توجه به كاركرد گروهي ، بر كساني داده شود كه در يك حيطة واحد، نظير مهندسي محصول ، مهندسي فرآيند يا مهندسي صنايع از خود نبوغ نشان داده بودند . اين موضوع را در شركت PARS با آن برخورد كردم كه برخي از كاركنان از دادن اطلاعات جهت بهبود وضع موجود و يا رفع عيوب خودداري مي كردند و علت آن امر اين بودكه مهندسان مربوطه به آنها مراجعه مي كنند و با جمع آوري اطلاعات و بيان آنها در جلسات موقعيت كاري خود را بهبود بخشيده و اگر تشويقي هم هست به آنها تعلق مي‌گبرد و نه به كاركنان درگير با كار كه اطلاعات را داده اند اين موضوع نه تنها با اصول توليد خالص مغايرت دارد بلكه با اصول SPC نيز در تضاد است .
چرا نبايد كارگر مستقيم با كار ، سرپرست خط مربوطه و مهندسان و مديران مربوطه با هم در جلسات حضور داشته باشند حتي بعضي از كاركنان اذعان مي كنند كه زمانيكه ما نوع عيب را متوجه مي شويم و علت را گزارش مي دهيم حتي به حرف ما ، بهاء داده نمي شود ، چه برسد به تشويق و ترفيع ، اين يكي از عواملي است كه جلساتي را كه مهندسان در رابطه با خارج از كنترل شدن حدود كنترلي برگزار مي كنند عملاً بي فايده است چون علت ره‌گيري نمي شود و تلاشها اقيم مي‌ماند . مانند كميته فني كه در تاريخ 3/8/82 در خط توليد 17-414تشكيل شد .
توليد خالص و رفتار با مشتري
براي اينكه جايگاه VOC يا صداي مشتري در توليد خالص مشخص شود به بررسي رفتار با مشتري در توليد خالص به صورت كاملاً مختصر مي پردازم و براي اطلاع دقيقتر بهتر است كه كتاب توليد خالص مطالعه شود.
اگر توليد كننده خالص نتواند چيزي را بسازد كه مشتري ميخواهد ، آنگاه همة تنوعي كه توليد خالص ممكن مي كند ، بيهوده خواهد بود . پس بايد رابطة ميان سيستم توليدي و خريدار بررسي شود . در توليد خالص و در كارخانه تويوتا به عنوان اولين توليدكننده خالص فروشنده جزيي از سيستم توليد شد .
به اين صورت كه تويوتا به تدريج توليد پيشاپيش خودرو براي خريداران ناشناخته را متوقف كرد و به جاي آن سيستم ساخت سفارشي را قرار داد ، يك سيستم كان بان ديگر كه در آن فروشنده نخستين گام حركت بود، او سفارشات مربوطه به خودروهاي پيش فروش شده را به كارخانه مي‌فرستاد تا طي 2 يا 3 هفته به مشتريان عرضه شوند . تنظيم سفارشات امر ممكني بود ، چرا كه گروه فروش تويوتا ، در نمايشگاه منتظر سفارش نمي نشستند . در واقع ، آنها با ترتيب دادن ملاقاتهايي با خريداران مستقيماً به سراغ آنها مي رفتند. و با كسب اطلاعاتي كه گروه فروش تويوتا مي داد . كارخانه مي توانست انرژي خود را صرف كساني كند كه احتمال خريد آنها بيشتر بود . تويوتا خريداران با سابقه را در كانون توجه خود قرار داد . در كشوري كه نظارت دولتي بر وسايل نقليه ، معروف به شوكن ( shoken ) عملاً بدين منجر شد كه هر خودرو پس از 6 سال قراضه شود ، توجه مشتريهاي قديمي اهميت بسيار داشت . مشتريان دائم چونان اعضاي خانوادة تويوتا محسوب مي شدند و وفاداري به مارك تجارتي مشخصه برجستة سيستم توليدخالص تويوتا شد . در جايي كه ما با مقايسة سابقة توليدي PARS با شركتي نظير sumsung ، جاي افسوس دارد كه چرا مشتري ايراني هيچگونه وفاداري يا حتي تمايلي به مارك تجارتي PARS ندارد.
