دانلود مبانی نظری تحقیق و سوابق پژوهشی تعاریف و مفاهیم بیمه وبازاریابی آن (فصل دوم) در 26 صفحه در قالب word , قابل ویرایش ، آماده چاپ و پرینت جهت استفاده.
مشخصات محصول:
توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
کاربردهای مطلب:
منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی
قسمتهایی از مبانی نظری:
تاریخچه بیمه در ایران
بیمه در زبان فرانسه Assurance و در زبان انگلیسی Insurance معنا می دهد. می توان گفت که هر دو این معانی که از ریشه لاتینی secures به معنای اطمینان گرفته شده است، اما معادل آن در پارسی را می توان برگرفته از کلمه "بیم" که همان عدم اطمینان خاطر از حصول نتیجه مطلوب می-باشد دانست.
فعالیت بیمه گری به سال 1552 در شهر فلورانس ایتالیا بر می گردد، اما شرکت لویدز لندن در سده هفدهم مهم ترین اجتماع بیمه گران را تشکیل می داد و از یک قهوه خانه تا یکی از بزرگ ترین بیمه های جهان نقش ایفاء می نماید.
در سال ۱۳۱۰ خورشیدی، فعالیت جدى میهن ما در زمینه ی بیمه آغاز شد. در این سال بود که قانون و نظام نامه ی ثبت شرکت ها در ایران به تصویب رسید و متعاقب آن بسیارى از شرکت هاى بیمه ی خارجى از جمله اینگستراخ، آلیانس، ایگل استار، یورکشایر، رویال، ویکتوریا، ناسیونال سویس، فنیکس، اتحادالوطنى و... به تأسیس شعبه یا نمایندگى در ایران پرداختند.
گسترش فعالیت شرکت هاى بیمه ی خارجی، مسئولان کشور را متوجه ضرورت تأسیس یک شرکت بیمه ی ایرانى کرد و دولت در شانزدهم شهریور ۱۳۱۴ شرکت سهامى بیمه ی ایران را با سرمایه ۲۰ میلیون ریال تأسیس نمود. فعالیت رسمى شرکت سهامى بیمه ی ایران از اواسط آبان ماه همان سال آغاز شد. تأسیس شرکت سهامى بیمه ی ایران، نقطه ی عطفى در تاریخ فعالیت بیمه اى کشور به شمار مى رود زیرا از آن پس دولت با در اختیار داشتن تشکیلات اجرائى مناسب، قادر به کنترل بازار و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمهی خارجى شد. دو سال پس از تأسیس شرکت سهامى بیمه ایران یعنى در سال ۱۳۱۶، ”قانون بیمه“ در ۳۶ ماده تدوین شد و به تصویب مجلس شوراى ملى رسید. پس از آن نیز مقررات دیگرى در جهت کنترل و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمه از طریق الزام آن ها به واگذارى ۲۵ درصد بیمه نامه هاى صادره به صورت اتکائى اجبارى به شرکت سهامى بیمه ی ایران وضع شد؛ در این رهگذر، الزام به بیمه کردن کالاهاى وارداتى و صادراتى و اموال موجود در ایران و ایرانیان مقیم خارج از کشور نزد یکى از مؤسسات بیمه که در ایران به ثبت رسیده اند، بر استحکام شرکت هاى بیمه افزود. شرکت سهامى بیمه ی ایران با حمایت دولت به فعالیت خود ادامه داد و این حمایت منجر به تقویت نقش این شرکت در بازار بیمه ی کشور و توقف تدریجى فعالیت شعب و نمایندگى هاى شرکت هاى بیمه ی خارجى شد. این روند کماکان ادامه یافت تا آنکه در سال ۱۳۳۱ بر اساس مصوبه ی هیأت دولت کلیه ی شرکت هاى بیمه ی خارجى موظف شدند براى ادامهی فعالیت خود در ایران مبلغ ۲۵۰ هزار دلار ودیعه نزد بانک ملى ایران توزیع نمایند و پس از آن نیز منافع سالیانه خود را تا زمانى که این مبلغ به ۵۰۰ هزار دلار برسد بر آن بیفزایند. این تصمیم موجب تعطیل شدن کلیه ی نمایندگى ها و شعب شرکت هاى بیمه ی خارجى در ایران به استثناءِ دو شرکت بیمه ی ”یورکشایر“ و ”اینگستراخ“ گردید و شرایط را براى گسترش فعالیت شرکت هاى بیمه ی ایران فراهم ساخت.
نخستین شرکت بیمه خصوصى ایران به نام ”بیمه شرق“ در سال ۱۳۲۹ خورشیدى تأسیس شد. پس از آن تا سال ۱۳۴۳ به تدریج هفت کشور بیمه ی خصوصى دیگر به نام هاى آریا، پارس، ملی، آسیا، البرز، امید و ساختمان و کار به ترتیب تأسیس شدند و به فعالیت بیمه اى پرداختند. همان طور که اشاره شد از سال ۱۳۱۶ کلیه شرکت هاى بیمه موظف شدند ۲۵ درصد از امور بیمه اى خود را به صورت اتکائى اجبارى به شرکت بیمه ی ایران واگذار نمایند. این واگذارى عمدتاً از طریق لیست هائى به نام "بردرو" که حاوى کلیه اطلاعات راجع به بیمه نامه هاى صادره و خسارت هاى پرداخت شده ی این شرکت ها بود انجام گرفت. بدیهى است ارائه اطلاعات به شرکت بیمه رقیب هیچ گاه نمى توانست مورد رضایت و علاقه شرکت هاى بیمه واگذرانده باشد. از سوى دیگر، با افزایش تعداد شرکت هاى بیمه، ضرورت اعمال نظارت بیشتر دولت بر این صنعت و تدوین اصول و ضوابط استاندارد براى فعالیت هاى بیمه اى به منظور حفظ حقوق بیمهگذاران و بیمه شدگان احساس مى شد. به همین دلیل در سال ۱۳۵۰ ”بیمه مرکزى ایران“ به منظور تحقق هدف هاى فوق تأسیس شد.
قسمتی از پیشینه پژوهش:
حسن زاده و زارع در سال 1387 تحقیقی را تحت عنوان تبیین شاخص های ارزیابی عملکرد شرکت های بیمه خصوصی با استفاده از روش کارت امتیازی متوازن با نظر خبرگان به انجام رسانیدند. این پژوهش به دنبال شناسایی شاخص ها و معیارهای عملکردی شرکت های بیمه خصوصی جهت ارائه الگوی ارزیابی عملکرد این شرکت ها بود. در این پژوهش برمبنای روش کارت امتیازی متوازن و ازطریق مطالعه اسنادی و مصاحبه با کارشناسان و مدیران شرکت های بیمه، مهم ترین شاخص های عملکردی در چهار حوزه مالی، بازار و مشتری، فرآیندهای داخلی و رشد و توسعه شناسایی شده و به طورکلی در قالب یازده معیار (سه معیار در حوز ه مالی، سه معیار در حوزه بازار و مشتری، دو معیار در حوزه فرآیندهای داخلی و سه معیار در حوزه رشد و توسعه) طبقه بندی گردید. سپس درجه اهمیت هر یک از معیارها در حوزه مورد نظر مشخص شده و مدل اولیه ای برای ارزیابی عملکرد شرکت های بیمه خصوصی مورد نظر، با سقف 320 امتیاز طراحی و ارائه گردید (عادل و دانشور، 1386).
فهرست مطالب به شرح زیر میباشد:
تاریخچه بیمه در ایران
2-3 بازاریابی بیمه
2-4 کانال های بازاریابی بیمه
2-4-1 نمایندگان فروش (کانال مستقیم)
2-4-2 بانک بیمه (کانال غیر مستقیم)
2-4-2-1 دلایل بانک ها برای ورود به عرصه بیمه
2-5 تحقیقات انجام شده در زمینه ارزیابی عملکرد در صنعت بیمه
2-5-1 تحقیقات انجام شده در داخل کشور
2-5-2 تحقیقات انجام شده در خارج از کشور
2-5-3 تحقیقات انجام شده جهت بررسی کارایی شرکت های بیمه با استفاده از تکنیک DEA
منابع و مأخذ
پشتیبانی: 09392158693 (لطفا فقط عنوان فایل، نام خریدار و مشکل خود را پیامک و یا در تلگرام عنوان بفرمایید تا سوال و مشکل شما به متخصص مربوطه ارجاع شود).
نحوه دانلود : بلافاصله پس از پرداخت آنلاین قادر به دانلود فایل خواهید بود و همچنین یک نسخه از “لینک دانلود” نیز برای شما ایمیل می شود.
